ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΑΑΚ

     Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που σφραγίζεται από την όξυνση της αντιπαράθεσης των λαϊκών στρωμάτων και του κεφαλαίου που έχει κηρυχτεί μέσω της αντεργατικής λαίλαπας του μνημονίου και της χούντας κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ και των πολεμικών επεμβάσεων στη Λιβύη. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σε αγαστή συνεργασία με την τρόικα υλοποιούν βήμα-βήμα τη μνημονιακή πολιτική σαρώνοντας εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών και οδηγώντας τους εργαζόμενους και τη νεολαία στην κοινωνική και εργασιακή εξαθλίωση. Οι μισθοί και οι συντάξεις καταρρακώνονται, τα ποσοστά της ανεργίας και οι απολύσεις αυξάνονται σε δυσθεώρητα επίπεδα, οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας καταργούνται, οι ΔΕΚΟ ιδιωτικοποιούνται, οι σχέσεις ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας γίνονται καθεστώς σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Είναι σαφές ότι στόχος είναι να πληρώσουν τα εργαζόμενα στρώματα τα βάρη της κρίσης του κεφαλαίου μέσα από την επιβολή των ριζικών αναδιαρθρώσεων του μνημονίου. Μετά τις ριζικές αναδιαρθρώσεις η κυβέρνηση προχωρά σε νέο γύρο μεταρρυθμίσεων  ακόμα πιο βάρβαρων όπως ορίζεται και από τις εξελίξεις της Συνόδου κορυφής της ΕΕ. Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης Συνόδου θα καλείται να πληρώσει πανάκριβα ο λαός με ένα πολύ χειρότερο, ευρωπαϊκό αυτή τη φορά μνημόνιο διαρκείας, στερώντας όποιο λαϊκό δικαίωμα κατέκτησαν οι αγώνες του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος για δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία, ασφάλιση. Παρ’ όλα αυτά οι αντιστάσεις των πληττόμενων στρωμάτων της κοινωνίας στέλνουν ελπιδοφόρα μηνύματα για τη νικηφόρα έκβαση του λαϊκού κινήματος. Οι μαζικές απεργίες των εργαζομένων όπως στα ΜΜΜ και στην υγεία, οι μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις όπως αυτή της 23^ης Φλεβάρη, ο ανυπότακτος αγώνας των κατοίκων της Κερατέας και η ηρωική απεργία πείνας των 300 μεταναστών που πέτυχαν μια πρώτη νίκη, δείχνουν το δρόμο των ανυποχώρητων κινητοποιήσεων, που κόντρα στην υποταγή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ θα συντρίψει τα βάρβαρα μέτρα τους.

   Απ’ το στόχαστρο της επίθεσης δε θα μπορούσε να λείπει η εκπαίδευση. Επιχειρείται μια κομβικής, στρατηγικής σημασίας για το κεφάλαιο, μεταρρύθμιση τόσο στα σχολεία όσο και στα πανεπιστήμια. Ξεκινώντας από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση η Διαμαντοπούλου κάνει σαφή τα σχέδιά της για τη δημιουργία του νέου σχολείου που διαμορφώνεται με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Στα πλαίσια των γενικότερων περικοπών στις κοινωνικές παροχές κλείνουν σχολεία, ετοιμάζουν συγχωνεύσεις στοιβάζοντας τους μαθητές σε πολυπληθή τμήματα των 30 ή και 40 ατόμων με στόχο να φτιάξουν μια φθηνή εκπαίδευση με λιγότερα σχολεία, λιγότερους εκπαιδευτικούς και μικρότερο κόστος, αναγκάζοντας σχολικές μονάδες να αναζητήσουν πόρους από ιδιώτες για να μη μπει λουκέτο(ΣΔΙΤ). Ταυτόχρονα στρατηγικής σημασίας στόχος είναι η διαμόρφωση νέων χαρακτηριστικών για τη νεολαία μέσα από το νέο σχολείο. Οι μαθητές πλέον από το σχολείο, με τα ατομικά προγράμματα σπουδών θα δημιουργούν ένα φάκελο προσόντων που θα πρέπει συνεχώς να τον γεμίζουν με πιστωτικές μονάδες και που θα αποτελεί τη βάση της ατομικής διαπραγμάτευσης τόσο για την πρόσβαση στον επόμενο βαθμό της εκπαίδευσης όσο και με τον αυριανό τους εργοδότη. Παράλληλα το νέο σχολείο γίνεται ένα εξεταστικό κάτεργο, όπου ο ελεύθερος χρόνος μειώνεται δραματικά και η παραπαιδεία γίνεται κανόνας. Το νέο σχολείο του μνημονίου, με την εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών-ανταποδοτικών κριτηρίων και τη σύνδεση του με τις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς, δημιουργεί έναν απόφοιτο φθηνό, ευέλικτο και πειθαρχημένο. Το νέο σχολείο είναι ένα σχολείο που κυριαρχούν οι αποσπασματικές δεξιότητες, ο χειρισμός πληροφοριών χωρίς την ανάπτυξη κριτικής σκέψης επί του συνόλου της παραγωγής, το βάθεμα των ταξικών φραγμών. Τέλος, ο κατακερματισμός της μεταλυκειακής εκπαίδευσης σε ΑΕΙ, ΤΕΙ, κολλέγια κλπ, η αλλαγή του συστήματος των πανελληνίων και η διαμόρφωση πολλών ταχυτήτων αποφοίτων και μελλοντικών εργαζομένων είναι εργαλεία στα χέρια των εργοδοτών για την πολυδιάσπαση της νεολαίας.

   Την ίδια στιγμή η ριζική αντιδραστική τομή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έρχεται να πάρει σάρκα και οστά μέσα από το σχέδιο διαβούλευσης της Διαμαντοπούλου. Το φοιτητικό κίνημα με τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος κατόρθωσε να παγώσει τα σχέδια της κυβέρνησης για κατάθεση και ψήφιση του νομοσχεδίου μέσα στο Γενάρη. Όμως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που διακαώς πλέον επιθυμεί η εκπαίδευση να αποτελέσει και αυτή πλέον απαραίτητο όρο στην κατεύθυνση υπέρβασης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου έχει ξεδιπλώσει το σκηνικό των επερχόμενων εξελίξεων που συμπυκνώνονται στο σχέδιο του υπουργείου για ψήφιση του κειμένου διαβούλευσης το αμέσως επόμενο διάστημα! Πιο συγκεκριμένα τα πτυχία κατακερματίζονται και μετατρέπονται σε απλούς «μαθησιακούς τίτλους», με την αποστοίχιση της συλλογικής κατοχύρωσης των επαγγελματικών δικαιωμάτων από αυτά. Η αντικατάσταση του πτυχίου με τον ατομικό φάκελο δεξιοτήτων και η ατομική επιλογή προγραμμάτων σπουδών, οδηγεί το φοιτητή σε ένα διαρκές κυνήγι πιστωτικών μονάδων και δεξιοτήτων και στην ατομική διαπραγμάτευση των δικαιωμάτων του με τον εργοδότη. Παράλληλα, αυταρχικοποιείται το πλαίσιο λειτουργίας του πανεπιστημίου, μέσα από τη διάλυση των συλλογικών διαδικασιών, την ένταση του ρυθμού σπουδών, τα πειθαρχικά συμβούλια και την κατάργησης του ασύλου. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ βρίσκει συμμάχους της τις καθεστωτικές παρατάξεις. Την ίδια στιγμή εντείνεται η επιχειρηματική-ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ιδρυμάτων, με την εισαγωγή μάνατζερ και εξωπανεπιστημιακών παραγόντων, την περαιτέρω υπαγωγή των προγραμμάτων σπουδών και της έρευνας στις ανάγκες του κεφαλαίου. Στο ίδιο κλίμα ήδη έχει ξεκινήσει μεγάλες περικοπές στη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Κόβει συγγράμματα, βάζει λουκέτα σε πανεπιστημιακά ιδρύματα(με χαρακτηριστικό το παράδειγμα του ΤΕΙ Πειραιά) πετώντας στο δρόμο καθηγητές και φοιτητές. Στα οράματα της Διαμαντοπούλου το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο αποτελεί παρελθόν. Ο «εξορθολογισμός» των δαπανών της πανεπιστημιακής λειτουργίας μεταφράζεται σε περικοπές της φοιτητικής μέριμνας, στην επιβολή διδάκτρων και σε πλήγμα στο κεκτημένο της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης ενώ η περιβόητη «κάρτα του φοιτητή» θα εξαρτά τις όποιες φοιτητικές παροχές από την απόδοση του φοιτητή, πριμοδοτώντας το «επιθυμητό μοντέλο φοιτητή» και ταυτόχρονα απαγορεύει στους φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν, να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους εντείνοντας τους ταξικούς φραγμούς. Στην εποχή του μνημονίου αυτό είναι το πανεπιστήμιο που θέλουν κυβέρνηση και ΔΝΤ.  Βασικό συστατικό της συνταγής τους για εμάς είναι να γίνουμε το ευέλικτο αναλώσιμο εργατικό δυναμικό των 592 ευρώ, της αιώνιας αβεβαιότητας, των ατομικών συμβάσεων εργασίας ενός μήνα και βέβαια της ανεργίας. Η θέσπιση του συμφώνου πρώτης απασχόλησης καθιερώνει παρατεταμένει μαθητεία και μας καταδικάζει στην ελαστική και ανασφάλιστη εργασία με πενιχρούς μισθούς και χωρίς δικαιώματα απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία.

     Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση με κάθε μέσο χρησιμοποιώντας κυρίως τα συνήθη παπαγαλάκια της, τα ΜΜΕ προσπαθεί να μας πείσει πως εμείς, οι γονείς μας ακόμα και τα παιδιά μας θα πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι, να υπακούσουμε, να μην αντιδράσουμε, να σηκώσουμε στις πλάτες μας τα βάρη της δικιάς τους κρίσης και εν τέλει να πληρώσουμε το δικό τους ληστρικό χρέος. Μάλιστα η ποιοτικά αναβαθμισμένη καταστολή απέναντι στις διαδηλώσεις , η κήρυξη των απεργιών ως παράνομες και καταχρηστικές και οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί  υπηρετούν με ευλάβεια το σκοπό τους. Όμως  οι κινητοποιήσεις των εργαζόμενων και της νεολαίας δίνουν το μήνυμα ότι μονόδρομος δεν είναι η αντιλαϊκή πολιτική τους, αλλά η ανατροπή της!

      Λογαριάζουν όμως χωρίς τον ξενοδόχο. Ήρθε η ώρα το μαχητικό κίνημα νεολαίας να βγει μαχητικά στο προσκήνιο για να ανατρέψει την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και να αποτελέσει τον πυροδότη ευρύτερου παλλαϊκού ξεσηκωμού για την ανατροπή συνολικά της αντιλαϊκής πολιτικής. Ήρθε η ώρα το μαχόμενο πανεολαιίστικο κίνημα να συνδεθεί με τους φυσικούς τους συμμάχους, τα αγωνιζόμενα κομμάτια της εργασίας σε ένα πλατύ μέτωπο ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Για να παλέψει μαζί με την ανεξάρτητη, ταξική, αμεσοδημοκρατική πρωτοβουλία των πρωτοβάθμιων σωματείων που κόντρα στην προδοτική στάση των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αφουγκράζεται την αναγκαιότητα για μια άλλη πρόταση ρήξης και ανατροπής στο εργατικό κίνημα. Τώρα που οι εστίες αντίστασης πυκνώνουν αποκαλύπτεται με τον πιο τρανό τρόπο πως η κυβέρνηση δεν είναι άτρωτη.

       Το φοιτητικό κίνημα μπορεί και πρέπει να συμβάλλει με την κλιμάκωση της πάλης του και των κινητοποιήσεων στην ενοποίηση των επιμέρους κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων. Μαζί με τους μαθητές και τους αγωνιζόμενους καθηγητές και δασκάλους, κόντρα στην ξεπουλημένη ΠΟΣΔΕΠ, σε ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο για την ανατροπή της αντι-εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης στα πανεπιστήμια. Τη στιγμή που η κυβέρνηση και οι εκπρόσωποί της προχωρούν σε παράλυση των διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος εμείς προχωράμε σε γενικές συνελεύσεις. Την επόμενη περίοδο, η οποία είναι περίοδος κλιμάκωσης της πάλης προχωράμε σε Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων που με όρους εργατικής δημοκρατίας και εκπροσώπησης θα βασίζεται στις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και των Συντονιστικών Επιτροπών Κατάληψης.

      Κλιμακώνουμε τον αγώνα μας απέναντι στην επίθεση και βάζουμε στο προσκήνιο τις κοινωνικές ανάγκες. Η επίθεση που δεχόμαστε δεν είναι «αναγκαίο κακό» και μονόδρομος. Είναι συνειδητή προσπάθεια της τρόικας και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να καθηλώσουν τα εργασιακά δικαιώματα και για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των τραπεζιτών και του κεφαλαίου. Σε αυτήν την κατεύθυνση εμείς ερχόμαστε σε ρήξη με αυτά τα συμφέροντα και διεκδικούμε μία άλλη κοινωνία παλεύοντας για:

·                     Ανατροπή της Κυβέρνησης και του Μνημονίου. Έξοδος από την Ε.Ε. που είναι ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων και της νεολαίας.

·                     Να μην περάσει το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου-ταφόπλακα στη δημόσια και δωρεάν παιδεία. Ενιαίο δωδεκάχρονο σχολείο και ελεύθερη πρόσβαση στην Ενιαία δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά διακιώματα στο πτυχίο.

·                     Ούτε ευρώ για την αποπληρωμή του χρέους. Δεν το αναγνωρίζουμε και ζητάμε παύση πληρωμών και διαγραφή του.

·                     Καμία περιστολή του ασύλου. Διεύρυνσή του σε σχολεία και εργασιακούς χώρους.

·                     Απαγόρευση των απολύσεων. Καμία κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Αυξήσεις σε μισθούς, λιγότερη δουλειά. Δουλειά για όλους. Κανένας νέος ανασφάλιστος. Ασφάλιση για όλους.

·                     Καμία ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ. Δωρεάν ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ για όλο το λαό. Εθνικοποίηση των τραπεζών και των επιχειρήσεων για τις άμεσες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού με εργατικό έλεγχο. Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας.

    Υπό την αναγκαιότητα για μαχητικό κίνημα νεολαίας καλούμε στις 30 Μάρτη σε αγωνιστικό ξεσηκωμό όλο το χώρο της εκπαίδευσης διαμηνύοντας σε όλους τους τόνους στην κυβέρνηση πως αν τολμήσει να προχωρήσει σε κατάθεση του νομοσχεδίου θα βρει απέναντί της το φοιτητικό κίνημα και όλο το πανεκπαιδευτικό μέτωπο σε θέση μάχης με όλες τις σχολές κατειλημμένες. Φοιτητές και εργαζόμενοι μαζί θα ανατρέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ! Με καταλήψεις διαρκείας, με μαχητικές διαδηλώσεις, με συνελεύσεις-καταλήψεις και το συντονισμό τους, με τις απεργίες των εργαζομένων θα δώσουμε αυτή τη μάχη μέχρι το τέλος! Μπορούμε να νικήσουμε!

·        Όλοι στις Γενικές Συνελεύσεις των σχολών αυτής της εβδομάδας

·        Όλοι στο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 30 Μάρτη

ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΥ

ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΣΤΙΣ 11.00 ΣΤΟ ΦΜ1

Περί του ενιαίου φοιτητικού συμφέροντος

Η παράταξη της Δαπ έχει κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες τα τελευταία χρόνια να πείσει τους φοιτητές ότι είναι ανεξάρτητη την ΝΔ κι άρα δεν μπορούμε να της φορτώσουμε τα κουσούρια της ΝΔ. Με αυτό το πάτημα ευαγγελίζεται ότι υπερασπίζεται τα ‘’φοιτητικά συμφέροντα’’ θεωρώντας δεδομένο ότι ο γιός του ιδιωτικού υπάλληλου με τα 592 Ε (προς το παρόν ) έχει κάτι κοινό με εκείνον του μεγαλομετόχου.

Σε μια κοινή γνώμη ,λοιπόν, που προσανατολίζεται προς τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας δεν θα μπορούσε φυσικά να μιλήσει για ιδιωτική ανώτατη εκπαίδευση. Το ότι η Δαπ δεν είναι με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια μόνο τους 1ετείς έπειθε ούτως ή άλλως. Στην ‘’σωστή’’ συγκυρία όμως που οι εταιρίες στοχεύουν τα πανεπιστήμια, η Δαπ έσπευσε να μιλήσει για ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων και να υποστηρίξει την ιδιωτική χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ ελπίζοντας ότι κάποιος θα πιστέψει ότι θα μας δώσουν λεφτά για την ψυχή της μάνας τους κι όχι για τους τόκους και τις ψεύτικες, υπέρ τους, έρευνες που θα ακολουθήσουν. Τι έχουν να πούν για τον γιό του Καντάφι που πλήρωσε 300.000 λίρες για να του δώσουν έτοιμο διδακτορικό στο γαμάτο LSE. ((Ας μην πούμε τι κάνουν όταν ονειρεύονται να υπάρξει και στην χώρα μας τέτοιας μορφής κερδοσκοπική ‘’παιδεία’’. :P  ))

Ακόμα τόσα χρόνια μας διαβεβαίωνε ότι τα δωρεάν συγγράμματα δεν απειλούνται. ‘’Περιέργως’’ δρώντας ξανά σαν μοχλός των ιδιωτικών συμφερόντων, πρότειναν αντικατάσταση συγγραμμάτων από διάφορα ηλεκτρονικά τεχνάσματα. Δεν βλέπουμε πως εξυπηρετεί την πλειοψηφία των φοιτητών το να πληρώνουν τα βιβλία τους. Επίσης δεν βλέπουμε τι κοινό έχει αυτός που θα μπορεί να τα πληρώσει μ αυτό που θα στραβώνεται στον υπολογιστή, αν έχει internet.

Οι πολιτικότατες επιδιώξεις όμως της παράταξης της ΝΔ δεν σταματούν εδώ. Το άσυλο που καθιερώθηκε με αίμα και το υπερασπιστήκανε τόσες γενιές, θέλουν να γίνεται τρωτό με μια καταγγελία. Καταγγέλλει κάποιος δηλαδή ότι φοιτητές παρακωλύουν την εκπαιδευτική διαδικασία και σκάνε μπάτσοι στην γενική συνέλευση κάνοντας προσαγωγές στους υπόπτους. Μην βιαστείτε να πείτε ότι είμαστε φαντασιόπληκτοι. Τέτοια περιστατικά έχουν συμβεί στις τόσο δημοκρατικές χώρες της ΕΕ που μας προσφέρουν σαν πρότυπα τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ.

Τέλος η χρόνια θέση της Δαπ για ανασύσταση της ΕΦΕΕ τροποποιήθηκε στο να γίνονται εκλογές κάθε 2 χρόνια. Αλλά για να μην ανησυχούμε για τις ειλικρινείς προθέσεις της πολυαγαπημένης μας δημοκρατικής παράταξης, αυτό αν μη τι άλλο θα ενισχύσει τον εκδημοκρατισμό των φοιτητών, οι οποίοι πλέον θα ψηφίζουν 2 φορές όσο θα βρίσκονται στο πανεπιστήμιο. ( Μην ξαφνιαστείτε αν γίνουν και κάθε 4 χρόνια, πάλι δημοκρατία θα το λέμε)

Τουλάχιστον πλέον η θέση υπέρ του ενιαίου φοιτητικού συμφέροντος έχει λίγο λιγότερα επιχειρήματα τώρα. Η Δαπ παίρνει ξεκάθαρα ταξική θέση υπέρ των επιχειρηματιών της εκπαίδευσης που το μόνο συμφέρον έχουν να αντλήσουν κέρδος από ένα ακόμα τομέα, την ανώτατη παιδεία. Το πιο ωραίο όμως σ αυτό το σενάριο που μας έχουν ετοιμάσει από καιρό οι δυνάμεις της αστικής τάξης είναι ότι ο ‘’έλεγχος’’, δηλαδή η πολιτική του πανεπιστημίου θα καθορίζεται απ τους νόμους της ‘’ελεύθερης’’ μονοπωλιακής αγοράς. Η Δαπάρα δεν είχε προφανώς κανένα πρόβλημα να υπερασπιστεί το ότι εξωπανεπιστημιακοί μάνατζερ θα καθορίζουν τις γνώσεις  και τις ανάγκες του εκάστοτε τμήματος, χωρίς ιδέα του γνωστικού περιεχομένου. Τέλεια.

Καταγγέλλουμε τα συνεχόμενα ψέματα της Δαπ και τα παραπολιτικά τεχνάσματα που χρησιμοποιεί για να αποπροσανατολίζει τον κόσμο. Ελπίζουμε ότι η πλειοψηφία θα καταλάβει την αναντιστοιχία των συμφερόντων της μ’ αυτά που εξυπηρετεί η Δαπ, και θα αντιπροβάλει έμπρακτα τις δικές του ανάγκες μέσα απ’ τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, που τόσο έχει ανάγκη το κίνημα για να ισχυροποιηθεί και τόσο έντονα μποϊκοτάρει η παράταξη της Δαπ.

Καλούμε σε Γ. Συνέλευση την Τρίτη 8/3 στις 11:00 στο ΦΜ1 μαζεύοντας υπογραφές...