“Φοβάμαι ότι ή θα κλείσουν τα πανεπιστήμια ή η κυβέρνηση θα βάλει δίδακτρα”

Σε περίπτωση που σας διέφυγε, αυτό ανακοίνωση ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Πελεγρίνης. Το παραμύθι τέλος λοιπόν˙ λεφτά δεν υπάρχουν. Εδώ και καιρό μια σειρά από τμήματα (ΤΕΙ Πειραιά, Αρχιτεκτονική ΕΜΠ…) αναστέλλουν τη λειτουργία τους ή αντιμετωπίζουν σοβαρά το ενδεχόμενο να κλείσουν για πάντα (Σχολή Εμποροπλοιάρχων Σύρου ενώ σε 24 τμήματα δεν θα εισαχθούν φέτος φοιτητές) ιατί η χρηματοδότηση πλεόν δεν επαρκεί για τα βιώσιμα έξοδά τους. Έφτασε λοιπόν και η σειρά του ΕΚΠΑ. Ο πρύτανης δήλωσε ότι μέχρι τα Χριστούγεννα το πανεπιστήμιο θα έχει «χρεοκοπήσει». 

Από του χρόνου η χρηματοδότηση για το βιολογικό θα είναι 65% λιγότερη.

Αυτό σημαίνει μείωση των υποχρεωτικών μαθημάτων (άρα και εργαστηρίων), λιγότερες θέσεις στα εργαστήρια και αδυναμία συντήρησής τους, κατάργηση δωρεάν συγγραμμάτων ακόμα και κατάργηση μαθημάτων (πχ. Βιοστατιστική, Ανθρωπολογία). Το ερευνητικό κομμάτι φυσικά δεν μένει απ’ έξω. Ακόμα και για τις διπλωματικές θα πρέπει οι φοιτητές να βάζουν λεφτά από την τσέπη τους. Εξ’ άλλου από φέτος άρχισαν τα παράπονα των καθηγητών για τη μείωση των θέσεων στις διπλωματικές γιατί η χρηματοδότηση των τομέων είναι ήδη μειωμένη.

      Κι αν αυτά μοιάζουν υπερβολικά, αποτελούν μόνο την προετοιμασία του εδάφους για το περίφημο νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου. Ένα νομοσχέδιο που χρειάζεται την υποτίμηση του δημόσιου πανεπιστημίου, την απαξίωση των πτυχίων αλλά και του ερευνητικού του έργου. Υποχρηματοδοτώντας το πανεπιστήμιο σε σημείο που να μην μπορεί να επιβιώσει, η ιδιωτική χρηματοδότηση που προτείνει το νομοσχέδιο προτάσσεται ως μοναδική λύση. Προσπάθεια που όλες οι κυβερνήσεις στο παρελθόν έχουν επιχειρήσει και εντάσσεται στις κατευθύνσεις της συνθήκης της Μπολόνια, η οποία στοχεύει στην άντληση κέρδους από τα πανεπιστήμια και την άμεση ένταξή τους στην αγορά εργασίας.

Ένας καλοθελητής θα έλεγε «και γιατί όχι;»

Τα πράγματα είναι απλά, γιατί ιδιωτική χρηματοδότηση σημαίνει:

M Κατευθυνόμενη έρευνα. Είναι ουτοπικό να πιστεύει κανείς ότι μια επιχείρηση, που από τη φύση της αποζητάει απλά και μόνο το κέρδος, θα χρηματοδοτεί ένα τμήμα ή μια έρευνα με σκοπό την υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών (για τη φουκαριάρα τη μανούλα τους δηλαδή…) και την επιστημονική πρόοδο (πχ μια έρευνα χωρίς εμπορικό όφελος, όπως ο ενδοειδικός ανταγωνισμός στις σαύρες, δεν θα έχει καμιά ελπίδα!!!) η έρευνα θα κινείται με κεντρικό άξονα το κέρδος και οτιδήποτε δεν εξυπηρετεί την «αρμόδια» εταιρία δεν θα έχει θέση στο πανεπιστήμιο.

M   Κατάργηση παροχών. Προφανώς ένα πανεπιστήμιο που λειτουργεί με επιχειρηματικούς όρους δεν πρόκειται να κάνει περιττά έξοδα για την κάλυψη των αναγκών των φοιτητών. Ας ξεχάσουμε λοιπόν συγγράμματα (βλ. εγκύκλιο του υπουργείου), σίτιση, στέγαση(βλ. κλείσιμο της φοιτητικής εστίας ΕΜΠ) και μειωμένο εισητήριο(βλ. αρχή της φετινή χρονιάς).

M Βέβαια, ένα τέτοιο πανεπιστήμιο-επιχείρηση δεν μπορεί να λειτουργήσει με χαλαρούς φοιτητές που θα έχουν ελεύθερο χρόνο για να αναπτύξουν ολόπλευρα την προσωπικότητά τους. Αντίθετα, απαιτεί εντατικότερους ρυθμούς σπουδών, αυστηρότερο πρόγραμμα και χρονοδιάγραμμα που θα περιορίζει τους ορίζοντες του φοιτητή σε μια λογική πειθάρχησης στον ανώτερο.

M Σε ένα τέτοιο μοντέλο φοίτησης το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι η προσωπική επιβίωση και ανέλιξη, και οτιδήποτε ξεφεύγει από τα στενά όρια του εαυτού σου αποτελεί περιοριστικό παράγοντα της ανάπτυξής σου. Κι έτσι απλά επιτυγχάνεται στη συνείδηση του φοιτητή η κατάργηση κάθε συλλογικής έννοιας. Στη λογική αυτή έρχεται το νομοσχέδιο να καταργήσει και τυπικά το φοιτητικό σύλλογο και κάθε συλλογική δομή με αποφασιστικό χαρακτήρα και τον αποκλεισμό των φοιτητών από τη διοίκηση του πανεπιστημίου.

M Ως λογικό επακόλουθο θεωρείται και η κατάργηση του ασύλου. Στη διάρκεια της ιστορίας το άσυλο δεν αποτελεί μόνο χώρο ελεύθερης διακίνησης και υλοποίησης ιδεών που έρχοται σε ρήξη με την καθεστωτική ιδεολογία αλλά και χώρο διεξαγωγής έρευνας που έρεται σε ρήξη με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων (πχ. Έρευνα για την ακτινοβολία των κινητών). Κάθε τέτοια κίνηση λοιπόν η επιχείρηση θα θέλει να την καταστείλει και μόνος τρόπος είναι η κατάργηση του ασύλου.

 M Στόχος των προηγούμενων είναι η μετάβαση από ένα πανεπιστήμιο-επιχείρηση στην αγορά εργασίας. Από ένα πανεπιστήμιο που αποζητά το κέρδος από κάθε δραστηριότητα δεν θα γλίτωνε ο φοιτητής, ο οποίος μετατρέπεται σε φθηνά εργατικά χέρια για το πανεπιστήμιο και τον ιδιώτη-αφεντικό. Και δυστυχώς ο φοιτητής θα νιώθει ευγνώμων γιατί αυτή η δουλειά θα του εξασφαλίζει μετά βίας όσες παροχές(συγγράμματα, σίτιση, στέγαση, μετακίνηση) θεωρούνται τώρα δεδομένες(άσε που θα του μένει και η προϋπηρεσία)

M Ο φοιτητής βγαίνοντας από αυτό το πανεπιστήμιο θα είναι πλήρως εξειδικευμένος και αναλώσιμος, πειθήνιο όργανο της κάθε εταιρίας που δεν θα μπορεί να έχει εποπτεία του παραγόμενου προϊόντος και να συνδέει την έρευνά του με τις ανάγκες της κοινωνίας. Το πτυχίο μετατρέπεται σε έναν ατομικό φάκελο προσόντων, αποτρέποντας κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης.

 Και γιατί τώρα βιάζονται να περάσει το νομοσχέδιο;

Όπως είπαμε και παραπάνω, το νομοσχέδιο δεν είναι, όπως παρουσιάζεται, μια καινούρια φαεινή ιδέα για να επιβιώσει το πανεπιστήμιο από την κρίση. Είναι μόνο η αφορμή˙ προσπάθειες για την ιδωτικοποίηση του πανεπιστημίου βλέπουμε εδώ και δεκαετίες. Ωστόσο, και στην παιδεία όπως και σε κάθε άλλο τομέα θέλουν να μας πείσουν ότι την κρίση πρέπει να την πληρώσουμε εμείς γιατί «μαζί τα φάγαμε».

Με δούρειο ίππο αυτό τον συλλογισμό εισβάλλουν σε κάθε συλλογική κατάκτηση. Σε αυτό εντάσσονται: κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, μείωση συντάξεων με ταυτόχρονη αύξηση του ορίου ηλικίας, αποκρατικοποιήσεις, ένταση της ανεργίας, αήξηση τιμών των ειδών πρώτης ανάγκης και των εισητηρίων, στάση πληρωμών, αύξηση ΦΠΑ……. Και η λίστα δεν έχει τελειωμό.

      Αντιλαμβανόμενοι την βαρβαρότητα της επίθεσης που δεχόμαστε και αναγνωρίζοντας ότι λύση δεν είναι να αφήνεις αυθεντίες να αποφασίζουν για σένα, χωρίς εσένα και ενάντια σε εσένα «αγανακτησμένοι» μαζεύονται σε πλατείες σε ολόκληρη τη χώρα με αίτημα «άμεση δημοκρατία τώρα». Οργανώνουν τον αγώνα τους μέσα από συνελεύσεις, συνδιαμορφώνουν τις απόψεις τους, ζυμώνονται πολιτικά και μετσχηματίζουν την ασαφή αγανάκτηση σε πιο ριζοσπαστικά αιτήματα που συνοψίζονται στην ανατροπή της κυβέρνησης, έξοδο από το ΔΝΤ, και διαγραφή του χρέους. Επιδιώκουν τη σύνδεση με χώρους εργασίας και φοιτητικούς συλλόγους και αποφασίζον τη στήριξη σε απεργειακές κινητοποιήσεις.

Στην ίδια λογική θέλουμε να οργανώσουμε τον αγώνα ως φοιτητικός σύλλογος ενάντια σε όλα τα παραπάνω, μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις. Γιατί αυτό που συμβαίνει είναι μεγαλύτερο από τον μικρόκοσμο του βιολογικού αλλά άμεσα συνυφασμένο με τα προβλήματά του.

΄Οποιος σπίτι μένει

σαν αρχίζει ο αγώνας
Κι αφήνει άλλους

 ν' αγωνιστούν

για την υποθεσή του
Πρέπει προετοιμασμένος

να ' ναι : γιατί
΄Οποιος δεν έχει τον αγώνα μοιραστεί
Θα μοιραστεί την ήττα .
Ούτε μια φορά

δεν αποφεύγει τον αγώνα
Αυτός που θέλει τον αγώνα

 ν' αποφύγει : γιατί
Θ' αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού
΄Οποιος για τη δικιά του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί .

Μπέρτολτ  Μπρέχτ

ΟΛΟΙ ΣΤΗ Γ. ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 7/6 ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΟ ΦΜ1