4009 ευχές για το 2012

Ο νέος χρόνος ακόμα δεν ξεκίνησε και το Υπουργείο Παιδείας επιδιώκει να συνεχίσει ακόμα πιο επιθετικά την εφαρμογή του νόμου 4009. Ενός νόμου που έρχεται να αποτελειώσει ό ,τι είχε απομείνει από το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο. Με φόντο την οικονομική κρίση, τη διάλυση κάθε δικαιώματος και των ιδιωτικοποιήσεων και προκειμένου το κεφάλαιο να βρει νέο πεδίο κερδοφορίας για να υπερβεί την κρίση του παραδίνουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση βορά στα χέρια των επιχειρήσεων. Μια πολιτική που να ακολουθούν οι κυβερνήσεις και πριν από την κρίση αφού ο νόμος είναι απόφαση της Συνθήκης της Μπολόνια και της ΕΕ.

Μιλάμε λοιπόν για ένα νόμο ο οποίος με άξονα την επιχειρηματικότητα και ευαγγελίζοντας την ανταγωνιστικότητα, επιδιώκει να φτιάξει ένα πανεπιστήμιο για λίγους, και κυρίως γι’αυτούς που έχουν να πληρώσουν, καθώς δεν θεσμοθετεί πουθενά το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα. Θα διαμορφώσει σχολές με ελλειμματικά προγράμματα σπουδών (3ετή), πλήρως εντατικοποιημένα (διαγραφές σε ν+2) στοχεύοντας στη δημιουργία μελλοντικών εργαζομένων υπερεξειδικευμένων, χειραγωγημένων και χωρίς καμία δυνατότητα εποπτείας του τι παράγουν. Προφανώς για να στελεχωθεί ένα τέτοιο πανεπιστήμιο χρειάζονται φοιτητές που θα έχουν εμπεδώσει πλήρως τον ατομικό δρόμο και τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, γι’αυτό καταργεί κάθε έννοια συλλογικότητας και συλλογικής διαδικασίας και ποινικοποιεί τις αγωνιστικές διεργασίες μέσα στον χώρο του πανεπιστημίου καταργώντας το άσυλο.

Ήδη από την αρχή της χρονιάς έχουμε τα πρώτα δείγματα γραφής για το ποια θα είναι η νέα πραγματικότητα που θα διαμορφωθεί στα πανεπιστήμια με το νέο νόμο Διαμαντοπούλου. Πρώτο και πιο χαρακτηριστικό, η τεράστια περικοπή των διανεμόντων συγγραμμάτων με τους φοιτητές πλέον να καλούνται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη είτε να μην έχουν βιβλία για να διαβάσουν. Επίσης τεράστιες είναι οι περικοπές στα κονδύλια για υλικοτεχνικές υποδομές, προσωπικό και φοιτητικές παροχές (σίτιση, στέγαση κλπ) κάτι το οποίο οδηγεί στα πανεπιστήμια στο άμεσο μέλλον είτε σε χρεοκοπία, είτε σε αναζήτηση πόρων από ιδιωτικούς φορείς και επιχειρηματικούς κύκλους.

Μέσα σε αυτό το μαύρο φόντο η Υπ.Παιδείας ετοιμάζει ένα καλά οργανωμένο σχέδιο για την άμεση εκλογή των συμβουλίων διοίκησης από διορισμένους εντολοδόχους της κυβέρνησης – εφορευτικές επιτροπές. Η συγκρότηση αυτών των συμβουλίων αποτελεί τον κύριο μοχλό εφαρμογής του νόμου καθώς σε αυτά συγκεντρώνονται όλες οι αρμοδιότητες που αφορούν την λειτουργία των ιδρυμάτων. Από τη διοίκηση, την έγκριση του προϋπολογισμού, την αναζήτηση πόρων και την εκλογή πρυτάνεων και κοσμητόρων μέχρι και τον καθορισμό της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας και του περιεχομένου των προγραμμάτων σπουδών. Φυσικά τα μέλη του συμβουλίου θα καθορίζουν τα πάντα με βάση τις ανάγκες της αγοράς ενώ πλέον το πανεπιστήμιο σαν μια καλά οργανωμένη επιχείρηση θα πρέπει και αυτό να συμβάλλει από τη δικιά του μεριά στην αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Για όλους αυτούς τους λόγους η ανάδειξη αυτών των συμβουλίων πρέπει το επόμενο διάστημα να μπλοκαριστεί από το φοιτητικό κίνημα μέσα από τις ζωντανές του διαδικασίες, τις γενικές συνελεύσεις. Να πιάσουμε το νήμα από τις κινητοποιήσεις του Σεπτέμβρη και μαζί με τα πληττόμενα κομμάτια όλων των εργαζομένων του πανεπιστημίου να δώσουμε ένα ακόμα γερό χαστούκι στην κυβέρνηση και τους υποστηρικτές της προκειμένου να στείλουμε αυτό το νόμο στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Μάλιστα διαμηνύουμε με κάθε τόνος πως όποιος (καθηγητής, φοιτητής, παράταξη) επιχειρήσει να βάλει υποψηφιότητα ή να συμμετάσχει σε διαδικασίες εκλογής των συμβουλίων αποτελεί εχθρό του φοιτητικού κινήματος και του συνόλου της ακαδημαϊκής κοινότητας και θα είναι ανεπιθύμητος στο ελληνικό πανεπιστήμιο.

Έτσι λοιπόν, σε αυτή τη φάση η απάντηση των φοιτητών πρέπει να είναι άμεση, συλλογική και μαχητική με πρωταρχικό στόχο το μπλοκάρισμα της εκλογής των συμβουλίων διοίκησης και την ανατροπή της μαύρης συμμαχίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Από δω και πέρα δεν μπορεί ούτε μια μέρα να πάει χαμένη διεκδικώντας ένα πανεπιστήμιο πραγματικά δημόσιο και δωρεάν, μια παιδεία και επιστήμη απελευθερωτική με επίκεντρο τις ανάγκες της κοινωνίας, εκπαίδευση χωρίς ταξικούς φραγμούς και με ισχυρά πτυχία η μόνη προϋπόθεση για εργασία. Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, μέσα από τις γενικές συνελεύσεις, δίνοντας μια μάχη δύσκολη και διαρκή αλλά τη μόνη ελπιδοφόρα για την ανατροπή αυτής της επίθεσης.