Νέο μνημόνιο.. η επέλαση των βαρβάρων!

Με ολοκληρωτικό αφανισμό, κοινωνικό και πολιτικό, απειλείται άμεσα ο ελληνικός λαός, η εργαζόμενη πλειοψηφία, η νεολαία και οι άνεργοι. Το νέο πακέτο μέτρων πρόκειται, αν περάσει και εφαρμοστεί, να δώσει το τελειωτικό χτύπημα σε όποιο απομεινάρι εργατικού δικαιώματος έχει παραμείνει, σε όποιο ίχνος κοινωνικού αγαθού. Πρόκειται να οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη φτωχοποίηση του λαού, σε σημείο που να απειλείται ακόμα κι η ίδια του η επιβίωση. Η επέλαση των βαρβάρων αφορά κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας, σε σημείο που δεν ξέρει κανείς τι να αρχίσει να λέει. Σε αυτό το κείμενο λοιπόν δε μπορούμε παρά να σημειώσουμε τις γενικές κατευθύνσεις αυτής της νέας θηριωδίας για το σύνολο της πληττόμενης πλειοψηφίας.

Το νέο μνημόνιο της καταστροφής λοιπόν, περιλαμβάνει παρεμβάσεις σε όλα τα πεδία του δημόσιου βίου καθώς αποτελεί συνολική, στρατηγικής σημασίας απάντηση από τη σκοπιά του κεφαλαίου –ελληνικού και ξένου – στην προσπάθεια του να ξεπεράσει την παγκόσμια καπιταλιστική κρίση (και προφανώς στην ειδικότερη μορφή που αυτή παίρνει στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε.) Έτσι, βλέπουμε το όριο ηλικίας για συνταξιοδότηση να πηγαίνει στα 67 την ίδια ώρα που για να πάρει κανείς στο τέλος του βίου του επίδομα κηδείας, θα πρέπει να έχει τουλάχιστον 20 χρόνια πλήρους εργασίας (!!!). Ακόμα, βλέπουμε την εξωφρενική πρόθεση για πλήρη κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών που ισχύουν ως σήμερα, από τους τόκους των στεγαστικών δανείων και τις ιατρικές δαπάνες, μέχρι και το επιπλέον αφορολόγητο όριο που υπήρχε για κάθε παιδί (γεγονός που για μια οικογένεια με 2 παιδιά μεταφράζεται σε 400ευρώ επιπλέον φόρο!). Παράλληλα, η λεγόμενη «έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης» μονιμοποιείται, με πιθανή μείωση του ορίου επιβολής του (μιας και το να είναι κανείς αλληλέγγυος συνηθίζεται ως γνωστόν να του επιβάλλεται..) από τις 12.000 ευρώ στις 5.000, με ταυτόχρονη φυσικά αναπροσαρμογή του φορολογικού συστήματος σε βάρος των εργαζομένων. Αποτέλεσμα;  Για ακόμα μια φορά αυτοί που καλούνται να πληρώσουν τη νύφη να είναι τα μεσαία και χαμηλά στρώματα, την ίδια ώρα που τα μεγάλα μένουν ανέγγιχτα! Και φυσικά από τα δίχτυα της εφορίας δεν πρόκειται να ξεφύγουν ούτε όσοι διαθέτουν ακίνητη περιουσία, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για πρώτη κατοικία ή όχι (μιας και άλλωστε το να έχεις μια γκαρσονιέρα στα Πατήσια ή μια μεζονέτα στη Κηφισιά δεν απέχουν και πολύ!) Ακόμα κι οι αγρότες που βιοπορίζονται από την εκμετάλλευση γης θα πληρώσουν φόρο από το πρώτο ευρώ, καθώς το αφορολόγητο που ίσχυε πάει περίπατο. Η μικρή ιδιοκτησία που υπάρχει στην Ελλάδα και περιλαμβάνει την «εξωφρενική» αξίωση του να έχεις ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι σου, φαίνεται πως για τα αστικά επιτελεία της συγκυβέρνησης, της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. δεν μπορεί πλέον να γίνεται ανεκτή.

Προτεραιότητά τους προφανώς, παραμένει η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας, μέσω της παραχώρησης των πάντων στο ΤΑΙΠΕΔ (φορέας που έρχεται να υλοποιήσει από την αρχή ως το τέλος του το σχέδιο της Catastroica). Στην παιδεία προβλέπεται πλήρης καταστροφή με 150 από τα 499 τμήματα ΑΕΙ – ΤΕΙ να συγχωνεύονται και να κλείνουν, την ίδια ώρα που οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί από 15.200, περιορίζονται σε 2.000. Παρόμοια προβλέπεται κι η τύχη της υγείας όπου τα «κρεβάτια» στα δημόσια νοσοκομεία έχουν ήδη μειωθεί κατά 11.000 κι έχει και συνέχεια, μιας και σε ότι σχολείο ή νοσοκομείο κλείνει, αυτόματα καταργούνται οι οργανικές θέσεις που υπήρχαν σε αυτά, με ότι αυτό βέβαια συνεπάγεται.. Άλλωστε, όπως έχουμε δει και τα τελευταία χρόνια στους δρόμους, το μόνο επάγγελμα που φαίνεται να εξακολουθεί να παράγει κοινωνική υπεραξία είναι αυτό του μπάτσου!

Κερασάκι στην τούρτα; Η κατάργηση ουσιαστικά του βασικού μισθού, η πλήρης ελαστικοποίηση των όρων εργασίας κι η εκθεμελίωση κάθε έννοιας εργατικού δικαιώματος. Η δημιουργία ουσιαστικά μιας κοινωνίας υπόδουλων και πλήρως υποταγμένων στη μοίρα τους ανθρώπων, βορά στην πιο βάρβαρη εκμετάλλευση.

Η μόνη απάντηση που μπορεί να υπάρξει δεν μπορεί να είναι άλλη από το μαζικό λαϊκό ξεσηκωμό. Σήμερα, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σχολή. Πιάνοντας το νήμα της ιστορίας του λαού μας και του εργατικού κινήματος που είναι γεμάτη από ανθρώπους που χωρίς να μετρήσουν αντικειμενικούς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς να περιμένουν πότε θα «ωριμάσουν» οι συνθήκες, έκαναν αυτό που έκαναν, γιατί έτσι είχαν τα πράματα!
Αγώνας από τα κάτω, μέσα από συλλογικές διαδικασίες, γενικές συνελεύσεις, κόντρα σε λογικές ανάθεσης!
Αγώνας όχι για τον αγώνα, αλλά αγώνας για τη νίκη, τη νίκη που είναι πιο αναγκαία και πιο δυνατή από ποτέ!
Αγώνας για μια κοινωνία άλλη, χωρίς  πλούσιους και πεινασμένους, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο!