ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΝ!

«σχετικά με τους «λιμνάζοντες» φοιτητές ο νόμος θα εφαρμοστεί και στο τέλος του τρέχοντος ακαδημαϊκού έτους, δηλαδή στις 31/8/2014, οι «λιμνάζοντες» θα διαγραφούν… Είμαστε σε συνεχή συνεργασία με τα συντονιστικά όργανα των Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι., ώστε την 1/9./2014 αυτή η εξευτελιστική κατάσταση να περάσει οριστικά στο παρελθόν.»

Με αυτές τις φράσεις και μια άκρως επιθετική ανακοίνωση το υπουργείο Παιδείας ανακοινώνει την πραγματοποίηση διαγραφών 180000 και πλέον συμφοιτητών μας με το τέλος του Αυγούστου. Μια κίνηση που δείχνει τον ανάλγητο τρόπο που αυτή η συγκυβέρνηση με τις ευλογίες της Τρόικα και της ΕΕ έχει αποφασίσει να γονατίσει τη σημερινή νεολαία μαζί με όλα τα κοινωνικά πληττόμενα στρώματα αλλά και την επιθετικότητα με την οποία θα συνεχίσουν οι κυβερνόντες την εφαρμογή των νομοσχεδίων και όλων αυτών των μέτρων που στρέφονται ενάντια στη μεγάλη πλειοψηφία φοιτητών και εργαζομένων εντός του Πανεπιστημίου.

Έτσι λοιπόν, όπως, ακριβώς αυτή η άθλια συγκυβέρνηση μαζί με βιομήχανους και τραπεζίτες «διέγραψε» εν μία νυχτί τους εργαζόμενους στον ΕΟΠΠΥ, τους εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, τις καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών και όχι μόνο, τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, τους διοικητικούς υπαλλήλους των πανεπιστημίων, τους εργαζόμενους στην τοπική αυτοδιοίκηση και πολλούς ακόμα εργαζόμενους τώρα διαγράφει τις προσπάθειες και το μέλλον 180000 φοιτητών. Ο στόχος είναι προφανής… η διαμόρφωση μιας κοινωνίας εξαθλιωμένων χωρίς καμία προοπτική που θα ζουν στη ζώνη της επισφάλειας, θα αποτελούν φθηνό εργασιακό δυναμικό και θα ζητιανεύουν για ένα μεροκάματο ενώ από την άλλη μια ισχνή μειοψηφία θα πλουτίζει σε βάρος των υπολοίπων. Γιατί το άμεσο μέλλον της πλειοψηφίας των φοιτητών που τελικά σύμφωνα με το υπουργείου θα χάσουν το δικαίωμα τους στις σπουδές, ας μη γελοιόμαστε, αυτό είναι.

Ας δούμε όμως κάποιες ειδικότερες πτυχές του ζητήματος:

·         

Οι «αιώνιοι» κοστίζουν στο κράτος, τον Έλληνα φορολογούμενο κλπ κλπ.

Το επιχείρημα, δηλαδή, που προβάλλεται για να προωθηθούν οι διαγραφές αφορά το χρηματικό κόστος των «αιώνιων» φοιτητών. Μα καλά, όμως, για ποιο κόστος μας μιλάνε όταν, όπως θα έχεις διαπιστώσει και μόνος σου, οι διαρκείς περικοπές έχουν στερήσει κάθε δικαίωμα και παροχή από τον πρωτοετή φοιτητή, πόσο μάλλον από τους φοιτητές πάνω από το έκτο έτος. Λένε τα πιο χυδαία ψέματα όταν μιλάνε για κόστος, αποκρύπτουν ότι οι φοιτητές αυτοί δεν δικαιούνται ούτε καν πάσο, δεν κοστίζουν ούτε μισό ευρώ στο πανεπιστήμιο καθώς δεν δικαιούνται ούτε καν συγγράμματα, πόσο μάλλον σίτιση και στέγαση !

·        

Οι «αιώνιοι» αποτελούν δυσφήμηση για τα ελληνικά Πανεπιστήμια.

Ότι δηλαδή δυσφήμηση δεν αποτελούν οι υποχρηματοδοτούμενες δομές ενός υπό διάλυση Πανεπιστημίου, οι σωροί από τα σκουπίδια λόγω των απολύσεων των καθαριστριών σε όλα σχεδόν τα ιδρύματα της χώρας, η φύλαξη του Πανεπιστημίου από σεκιουριτάδες με όπλα, οι συνεδριάσεις του οργάνου διοίκησης του ιδρύματος σε καφετέριες και ξενοδοχεία και ενίοτε με τη συμβολή των ΜΑΤ και τις αθρόες συλλήψεις φοιτητών, η ατέλειωτη διασύνδεση των κομμάτων εξουσίας με το καθηγητικό μπλοκ, οι επιχειρηματικές συναλλαγές και οι spin off εταιρείες με χρήση υποδομών του Πανεπιστημίου, η αγορά εδρών από επιχειρηματικά συμφέροντα, τα δίδακτρα, το κούρεμα των αποθεματικών και μια σειρά άλλων ντροπιαστικών διαδικασιών που συντελούνται στο σημερινό ελληνικό Πανεπιστήμιο. Δυσφήμηση, λοιπόν, για την κυβέρνηση μας αποτελούν κάποιοι άνθρωποι που για διάφορους λόγους, όχι ξεκομμένους απ την κοινωνική πραγματικότητα, δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, μπορεί να αναγκάστηκαν να εργαστούν, να κάνουν οικογένεια, να ακολουθήσουν μια άλλη διαδρομή τέλος πάντων από την ενδεδειγμένη. Αν λοιπόν θέλετε να μιλήσουμε για κάποια δυσφήμηση ας μιλήσουμε για την ίδια την πραγματικότητα γιατί αυτή είναι που τελικά οδηγεί και στις μακροχρόνιες σπουδές.

·        

Τι κερδίζει λοιπόν το υπουργείο με τις διαγραφές?

Πρώτα απ’ όλα κάνει ένα ακόμα βήμα για την εφαρμογή όλου του πακέτου του νόμου Αρβανιτόπουλου δηλαδή την ένταση της επιχειρηματικής λειτουργίας των ιδρυμάτων, την εισαγωγή διδάκτρων, την καταστροφή προγραμμάτων σπουδών και πτυχίων, την καθιέρωση εντατικών ρυθμών σπουδών και ενός πλήρως αυταρχικού μοντέλου λειτουργίας του Πανεπιστημίου. Επίσης, η κυβέρνηση προσβλέπει σε σημαντική μείωση του φοιτητικού πληθυσμού, προκειμένου να δικαιολογήσει τις δραστικές περικοπές των τακτικών προϋπολογισμών των πανεπιστημίων κατά περισσότερο από 60-70% τα τελευταία χρόνια. Τέλος το σημαντικότερο, ίσως, όφελος της κυβέρνησης θα ειναι η συρρίκνωση της ανώτατης εκπαίδευσης. Κάποια στιγμή θα ακολουθήσει το ΑΘΗΝΑ ΙΙ και κάποια Τμήματα ή και ολόκληρα πανμια θα κλείσουν...  Οι διαγραφές, επίσης, δε θα εφαρμοστούν μόνο για τους «αιώνιους» φοιτητές αλλά πλέον θα αποτελέσουν μια πάγια κατάσταση οι οποία θα συνεπάγεται τα εξής:

Διαγραφές στα ν+2 χρόνια όλων των νεότερων γενιών φοιτητών. Δηλαδή σα να μην έφτανε η εντατικοποίση που βιώνουμε απ τα ήδη υπάρχοντα προγράμματα σπουδών αλλά και την κοινωνική πραγματικότητα, έρχεται και επιβολή του νόμου σε όποιον παραστρατήσει και επιδιώξει να οργανώσει τη ζωή του αλλιώς. Να πούμε εδώ βέβαια ότι η δική μας σχολή έχει μ.ο αποφοίτησης τα 6,5 χρόνια, σαν να λέμε δηλαδή ότι ο μέσος όρος των φοιτητών θα ανήκει στους αιώνιους!

Αλυσίδες μαθημάτων. Είναι γνωστό ότι σε πανεπιστήμια του εξωτερικού αν δεν περάσεις μια σειρά μαθημάτων διαγράφεσαι ή σε κάποιες περιπτώσεις πρέπει να καταβάλλεις κάποιο ισχυρό χρηματικό αντίτιμο προκειμένου να ανακτήσεις το δικαίωμα να επανεξεταστείς και να γλιτώσεις τη διαγραφή. Μια διαδικασία η οποία υπάρχει και στο πνέυμα του ν. Αρβανιτόπουλου.

Η διαγραφή σαν μέσο καταστολής. Πέρα λοιπόν από την ιδεολογική καταστολή της εξαναγκαστικής εντατικοποίησης που φέρνουν οι διαγραφές στα ν+2 έτη έρχεται και η άμεση απώλεια της δυνατότητας να σπουδάσεις αν εισαι αγωνιστής, αντιπαρατεθείς με το καθηγητικό κατεστημένο ή παρακολλήσεις κάποια εκπαιδευτική διαδικασία. Για όσους τέτοια μέτρα φαίνονται μακρινά δειτε τι συμβαίνει σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού σε τέτοιες περιπτώσεις ή τι κατασταση διαμορφώνεται στη χώρα μας με την διαρκή περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων και τις διώξεις αγωνιστών.

Αντιλαμβανόμαστε όλοι, λοιπόν, ότι οι διαγραφές δεν αφορούν απλά κάποιους αιώνιους φοιτητές αλλά έρχονται να πλήξουν την ίδια τη ζωή όλων μας. Έρχονται να διαμορφώσουν ένα Πανεπιστημίου για λίγους, προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις του ΣΕΒ, των πολυεθνικών, της ΕΕ και των οίκων αξιολόγησης, με μηδενική ελευθερία εντός του, μετατρέποντας την καθημερινότητα μας σε ένα διαρκές κυνήγι μονάδων επιβίωσης για ένα πτυχίο διαβατήριο επανακατάρτησης, ανεργίας και απλήρωτης εργασίας. Έρχονται να αλλάξουν το πανεπιστήμιο από ένα χώρο κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης σε ένα πανεπιστήμιο –εξεταστικό κάτεργο.    Επειδή λοιπόν δεν είναι αυτή η ζωή που μας αξίζει όλοι μαζί να ενωθούμε σε ένα κοινό μέτωπο διεκδίκησης των αναγκών μας ενάντια στο μεσαίωνα που διαμορφώνουν κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ, με μαχητικούς μαζικούς αγώνες… ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΝ!