Στο βιολογικό σαν ένας άλλος κόσμος μέσα σε γυάλα, η πραγματικότητα τείνει να περιορίζεται στην ‘ΕΠΙΣΤΗΜΗ’ η οποία κακώς νοείται ως εντατικοποίηση. Χάριν αυτής ξεχνάμε συχνά να θυμηθούμε ‘βιολογικές’ ανάγκες όπως ο ύπνος ή η ξεκούραση αλλά και να συγχρονιστούμε με τις συνθήκες που μας επιβάλουν τα γεγονότα που εξελίσσονται μακριά απ τον μικρόκοσμο μας, έξω στην κοινωνία.

ΡΟΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΡΟΕΣ Ή ΓΙΑΤΙ Η ΗΜΙΜΑΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΘΕΙΑ

 όπως γίνεται χρόνια τώρα οι εκάστοτε προεδρίες του βιολογικού αρνούνται να αντιληφθούν πως ο σύλλογος φοιτητών έχει την τελευταία λέξη για κάθε μεταρρύθμιση που προωθείται στο τμήμα του. Προσπαθούν λοιπόν ερήμην μας, να χτυπήσουν ακόμα κι αυτήν την ρημαδογνώση (την οποία παλεύουμε να μας δίνεται με ανθρώπινους όρους και με συνολικό τρόπο), μέσω των κατευθύνσεων. Κατευθύνσεις οι οποίες το μόνο που εξυπηρετούν είναι την ειδικευμένη κατάρτιση που απαιτεί η αγορά εργασίας…                                                                                                         

       … αρχική τους πρόθεση η ομαδοποίηση των επιλεγόμενων μαθημάτων σε περιβαλλοντικά και μοριακά, με σαφή περιορισμό για το φοιτητή σε μια ομάδα κατ’ επιλογής μαθημάτων . Συγκεκριμένα προτείνεται η θέσπιση δυο ροών της περιβαλλοντικής (13 μαθήματα) και της μοριακής(16 μαθήματα) από τις οποίες ο φοιτητής είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει μια, παίρνοντας κατευθείαν όλο το πακέτο των επιλογών που του έχουν ετοιμάσει. Ακόμη κι αν επανειλημμένα μασανε τα λόγια τους όταν προσπαθούν να κατατάξουν κάποιο μάθημα σε μια κατεύθυνση, όλα τα μέλη ΔΕΠ έχουν γίνει μια γροθιά για να προλάβουν να πετυχουν τα σχέδια τους πριν τους τα χαλάσουμε. 

ΑΣ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΣΕΙΡΑ, ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ- ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΤΕ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΔΑΠ, ΒΓΑΖΕΙ ΦΛΥΚΤΑΙΝΕΣ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΝΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ…

Το καπιταλιστικό σύστημα και με την σειρά της η Ε.Ε, είναι λογικό να συγκροτούν τα προτάγματα τους με βάση τη μεγιστοποίηση των οικονομικών συμφερόντων τους.. Η αγορά εργασίας χρειάζεται ευέλικτους και αναλώσιμους εργαζομένους, ημικαταρτισμένους και απόλυτα πειθαρχημένους στον ατομικό-ανταγωνιστικό δρόμο. Αυτό με την σειρά του προϋποθέτει , όπως ορίζει και η Μπολόνια, ένα σύνολο κατευθύνσεων που θα οδηγεί σε ένα πανεπιστήμιο- επιχείρηση που θα προσφέρει γνώση με το σταγονόμετρο και εξειδίκευση με τη σέσουλα στην κατεύθυνση της αγοράς.                                                                                                                                                                    

  Το ότι  , λοιπόν, η μόρφωση μας, το περιεχόμενο, το εύρος, οι μορφές,  και οι ρυθμοί της, θέλουν να μην υπηρετεί εμάς τους  ίδιους και τις αυθεντικές επιθυμίες μας, είναι γιατί η ίδια η εργασία μας- ως το πεδίο εκδήλωσης των γνώσεων- δεν θέλουν να υπηρετεί την κοινωνία αλλά το κεφάλαιο.                                                                          

  δΘέλουν ένα πανεπιστήμιο που θα κάνει έρευνα με βαση τις ‘αλήθειες’ του εκαστοτε χρηματοδότη προς αύξηση των δικών του κερδών. Αυτόν, θα τον συμφέρει ένας κατακερματισμός της γνώσης, όχι απλά επειδή μειώνει εξευτελιστικά το κόστος άσκησης του κάθε φοιτητή, όχι απλά επειδή τον καθιστά ευέλικτο αλλά κυρίως επειδή οδηγεί σε ένα μισοειδικευμενο επιστημονικό προσωπικό που δεν θα μπορεί να αντιλαμβάνεται τι παράγει και άρα να έχει δυνατότητα παρέμβασης σε αυτό. Για εκείνους ο μεγαλύτερος εχθρός είναι οι εργαζόμενοι, εκείνοι που κρατούν στα χέρια τους την παραγωγή, ο κινητήριος μοχλός του συστήματος τους. Και δεν τους αρκεί μόνο να τους κρατούν πειθαρχημένους μέσω της εργοδοτικής τρομοκρατίας ή της  επισφάλειας- θέλουν την άγνοια, την ημιμάθεια. Μαθαίνοντας να πατάς μόνο ένα κουμπί δεν είσαι απλά αναλώσιμος στην παραγωγική διαδικασία αλλά και ακίνδυνος – ανήμπορος να σταθείς απέναντι τους. Προσπαθώντας να μην χάσουν τον έλεγχο και να αφήσουν τους από κάτω να συνειδητοποιήσουν γιατί πεινάνε οδηγούνται σε μια υστερική απόπειρα όξυνσης των συντεχνιακών αντιπαραθέσεων. Είναι η ίδια πετυχημένη συνταγή που παίζει με την αριθμητική προσπαθώντας να μας πείσει ότι ένα κι ένα δεν κάνει δυο. Διασπώντας τα πτυχία και βάζοντας τους αποφοίτους να ανταγωνίζονται μεταξύ τους δημιουργεί περισσότερους τίτλους με λιγότερους αποφοίτους για κάθε έναν από αυτούς. Αν π.χ. υπήρχαν 1000 βιολόγοι, τώρα υπάρχουν 600 μοριακοί και 400 περιβαλλοντικοί βιολόγοι που ανταγωνίζονται για την ακλόνητα μια θέση στην εργασία. Η ανεργία δεν μειώνεται!! Οι θέσεις δεν αυξάνονται!! Το μόνο που γίνεται είναι να αφαιρείται το δικαίωμα ενιαίων διεκδικήσεων για τους βιολόγους από τα 1000 αυτά άτομα!!

Όταν ,λοιπόν, στο βιολογικό με πρωτοφανή τρόπο, οι τομείς ξεπερνούν τις διαφωνίες τους και τρέχουν να προλάβουν τις αντιδράσεις μας σχετικά με την θέσπιση κατευθύνσεων, εμείς δεν είναι αυτονόητο να σκεφτούμε γιατί απ την βιασύνη τους να <κάνουν κάτι για το καλό μας>, ξεχνούν να μας ρωτήσουν;;                                                                     

      Η προπαγάνδα τους σχετικά με τις ροές βασίζεται σε τελείως αστήρικτα επιχειρήματα. Μας λένε ότι δεν θα αναγράφονται στο πτυχίο (τότε; τι ρόλο βαράνε;), ότι θα αποσυμφορηθεί το πρόγραμμα σπουδών ( όμορφο καροτάκι αντί-εντατικοποίησης κι ας μην στοιχειοθετούν πουθενά γιατί αυτό δεν μπορεί να διευθετηθεί αλλιώς). Ακούγοντας αυτά τα επιχειρήματα, ποιος είναι αρκετά αφελής ώστε να μην σκεφτεί ότι ,σε συνδυασμό με την εξωτερική αξιολόγηση, ευελπιστούν στο σπάσιμο του τμήματος σε δυο σχολές και την επιβίωση της καλύτερης με βάση τα αναβαθμισμένα ερευνητικά που θα προκύψουν από τρίτες πηγές χρηματοδότησης και ότι γιαυτο  υστεριάζουν;;;

Υπάρχει μήπως αυτονόητος διαχωρισμός του γνωστικού πεδίου της βιολογίας σε περιβαλλοντικό και μοριακό; Κανένα πλασματικό εμπόδιο δεν μπορεί να παρεμβληθεί στην αυτονόητη περιπλάνηση της επιστημονικής μελέτης  της ζωής από το μόριο, στο κύτταρο, στον οργανισμό, στον πληθυσμό, στο οικοσύστημα..                  

  Καμία επιχειρηματική ηθική δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι οι επιχειρήσεις θα χρηματοδοτούν το πανεπιστήμιο για να κάνει έρευνα για το κοινωνικό καλό και να αφήνει να υπάρχουν οι συνθήκες καλλιέργειας ιδεών που οραματίζονται κοινωνίες όπου οι επιχειρήσεις δεν θα υπάρχουν πλέον.                                   

Η επιστήμη είναι για μας οργανικά συνδεδεμένη με την απαιτούμενη γνώση για την καλλιέργεια συνολικής οπτικής του αντικείμενου και κριτικής ικανότητας, ικανότητας για παραγωγή ερευνητικού έργου( με βάση τις κοινωνικές ανάγκες προφανώς). Και κοινωνική ανάγκη, δεν είναι η έρευνα να λειτουργεί προς όφελος της αγοράς, δεν είναι ο επιστήμονας να βάζει την υπογραφή του ώστε να διαφημίσει την καλύτερη(καρκινογόνα) αντιρυτιδική κρέμα. Κοινωνική ανάγκη δεν είναι η έρευνα να λειτουργεί προς όφελος της πολιτικής των από πάνω ( οι μαύροι είναι εξελικτικά κατώτεροι). Και σε καμία περίπτωση κοινωνική ανάγκη δεν είναι να ξέρω μόνο να πιπετάρω και να μην μπορώ να αντιληφθώ ένα εργαστηριακά μετασχηματισμένο πειραματόζωο πως μπορεί να επηρεάσει το οικοσύστημα αν υπάρξω απρόσεκτος κ το πετάξω με τα σκουπίδια..                                                                                                        

       Εμείς αντιλαμβανόμαστε την γνώση στην ολότητα της. Πέρα από την υπερσυσσώρευση νέων δεδομένων και πληροφοριών που προκύπτουν από χρόνιες ερευνητικές διαδικασίες, θεωρούμε ότι αυτό στο οποίο πρέπει να δοθεί βάση είναι η μεθοδολογία που ακολουθείται για να γίνει ο σχεδιασμός ενός πειράματος και η επιστημονική μελέτη ( παρατήρηση- υπόθεση- πείραμα- απόδειξη- διατύπωση θεωρίας). Για αυτό απαιτείται πολύπλευρη και βασική γνώση που αλληλοδιαπλέκεται στους διάφορους άξονες της επιστήμης της βιολογίας και δεν νοείται μοριακή ή περιβαλλοντική κατεύθυνση καθώς είναι συμπληρωματικές και όχι ξέχωρες…                                                                       

  Η απάντηση στα σχέδια τους θα έρθει όπως γίνεται χρόνια τώρα με τη μορφή των συλλογικών αγώνων, μέσα από γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις . Διεκδικώντας ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση με ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο και πλήρη εργασιακά δικαιώματα σε αυτό. Όπως οι φοιτητές του βιολογικού της Πάτρας κατάφεραν με αγώνες να αποσύρουν τις κατευθύνσεις που λειτουργούσαν στο τμήμα τους, έτσι κ εμείς ΔΕΝ θα επιστέψουμε να οδηγήσουν προς την κατεύθυνση που θέλουν τα πτυχία μας. Θα είμαστε μαζικά στις συνελεύσεις μας και στις συνελεύσεις τμήματος απαιτώντας να
σπουδάσουμε με τους όρους που θέλουμε εμείς


.ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 25 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 10.00 , ΣΤΟΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΤΟΜΕΑ ΟΠΟΥ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΥΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΟΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΜΑΣ

K.AP.A.BI. - E.A.A.K