Ελπίζω ποτέ να μη νιώσω τη ντροπή του εφησυχασμού…Κλείσαμε έναν χρόνο από τότε που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το κεφάλαιο οδήγησαν τη χώρα και τους εργαζόμενους στη νέα βαρβαρότητα του ΔΝΤ, της ΕΕ και της τρόικα. Όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με την πλήρη σύμπλευση της ΝΔ και του ΛΑΟΣ κήρυξαν πόλεμο σε εργαζόμενους και νεολαία προσπαθώντας να επιβάλουν ένα νέο κοινωνικό μεσαίωνα ισοπεδώνοντας κατακτήσεις αιώνων και νέα βουτιά στην εκμετάλλευση.
Μέτρα, κι άλλα μέτρα,λιτότητα,ανεργία, απολύσεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, ανασφάλεια, εργασία λάστιχο,περικοπέςμισθών.Κρίση.Ιδιωτικοποιήσεις.Κλείσιμοσχολών,σχολείων, νοσοκομείων. Καταστολή, επίθεση κατά του ασύλου. Κομμένα συγγράμματα, υποχρηματοδότηση, αξιολόγηση από managers, εθνικό πλαίσιο προσόντων, νέο νομοσχέδιο για την παιδεία. Φτώχεια. Πόλεμοι.
Και τα σχέδια τους δεν τελειώνουν εδώ… Έρχονται το σχολείο της φτηνής εκπαίδευσης, το πανεπιστήμιο του μνημονίου, οι εργασιακές σχέσεις της ανασφάλειας και της ατομικής διαπραγμάτευσης, το καθεστώς της ανεργίας και της ελαστικής-μαύρης εργασίας.…
Για να γίνουν πράξη αυτές οι πολιτικές η κυβέρνηση χρησιμοποιεί βίαιη καταστολή σαν τελευταία γραμμή άμυνας απέναντι στις εστίες αντίστασης που δημιουργούνται. Στην Κερατέα όπου οι κάτοικοι στην προσπάθεια τους να διαφυλάξουν το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα και τις εισβολές της αστυνομίας μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Στην ίδια γραμμή κινείται η πολιτική τους και σε κάθε διαδήλωση και απεργιακή κινητοποίηση. Με αφετηρία την 5η Μάη 2010 και εντείνοντας το όργιο καταστολής που άφησε πίσω της η ΝΔ, η χούντα της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ δε διστάζει να χτυπήσει στο ψαχνό τον κόσμο του αγώνα με χημικά, γκλομπ, πυροσβεστήρες και μηχανές. Αποκορύφωμα στην κτηνωδία αυτή αποτελεί η δολοφονική επίθεση σε διαδηλωτή την Τετάρτη 11-5 στην πανεργατική κινητοποίηση με αποτέλεσμα να διακομιστεί στην εντατική σε προθανάτια κατάσταση (τη στιγμή που γράφεται το κείμενο δε γνωρίζουμε αν τελικά θα επιβιώσει).
Και τα σχέδια τους δεν τελειώνουν εδώ… Έρχονται το σχολείο της φτηνής εκπαίδευσης, το πανεπιστήμιο του μνημονίου, οι εργασιακές σχέσεις της ανασφάλειας και της ατομικής διαπραγμάτευσης, το καθεστώς της ανεργίας και της ελαστικής-μαύρης εργασίας.…
Για να γίνουν πράξη αυτές οι πολιτικές η κυβέρνηση χρησιμοποιεί βίαιη καταστολή σαν τελευταία γραμμή άμυνας απέναντι στις εστίες αντίστασης που δημιουργούνται. Στην Κερατέα όπου οι κάτοικοι στην προσπάθεια τους να διαφυλάξουν το περιβάλλον στο οποίο ζούσαν βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα και τις εισβολές της αστυνομίας μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. Στην ίδια γραμμή κινείται η πολιτική τους και σε κάθε διαδήλωση και απεργιακή κινητοποίηση. Με αφετηρία την 5η Μάη 2010 και εντείνοντας το όργιο καταστολής που άφησε πίσω της η ΝΔ, η χούντα της κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ δε διστάζει να χτυπήσει στο ψαχνό τον κόσμο του αγώνα με χημικά, γκλομπ, πυροσβεστήρες και μηχανές. Αποκορύφωμα στην κτηνωδία αυτή αποτελεί η δολοφονική επίθεση σε διαδηλωτή την Τετάρτη 11-5 στην πανεργατική κινητοποίηση με αποτέλεσμα να διακομιστεί στην εντατική σε προθανάτια κατάσταση (τη στιγμή που γράφεται το κείμενο δε γνωρίζουμε αν τελικά θα επιβιώσει).
«Αν θέλεις μια εικόνα του μέλλοντος ,φαντάσου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου...» Τζ.‘Οργουελ
Αυτή η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει. Είμαστε μια γενιά που έμαθε να διεκδικεί τα δικαιώματα της και να αγωνίζεται για τη ζωή που της αξίζει. Σε αυτό το φόντο οι φοιτητικές εκλογές στις 18 Μάη είναι ένα στοίχημα για τη νεολαία, το αποτέλεσμα των οποίων θα σημάνει πολλά για την επόμενη μέρα των αγώνων. Την επόμενη των εκλογών οι πολιτικοί θα μεταφράσουν τα αποτελέσματα είτε ως συναίνεση του φοιτητόκοσμου στη συνολική πολιτική τους ή ως μήνυμα σύγκρουσης με την κυρίαρχη ιδεολογία, είτε ως μήνυμα από την πλευρά μας ότι είμαστε διατεθειμένοι να αγωνιστούμε και να κερδίσουμε το μέλλον που δικαιωματικά μας ανήκει.
Ψήφος στη ΠΑΣΠ = ψήφος στην πιο αντιδραστική μεταπολιτευτική κυβέρνηση…
Ισχύει όντως «άλλο ΠΑΣΠ άλλο ΠΑΣΟΚ» ή είναι καθρέφτης της κυβέρνησης στον χώρο του πανεπιστημίου;
Φαίνεται ξεκάθαρα από τη στάση της νεολαίας ΠΑΣΟΚ ότι είναι ουσιαστικά φερέφωνα της λογικής του «αναγκαίου κακού».
Ψήφος στη ΠΑΣΠ = ψήφος στην πιο αντιδραστική μεταπολιτευτική κυβέρνηση…
Ισχύει όντως «άλλο ΠΑΣΠ άλλο ΠΑΣΟΚ» ή είναι καθρέφτης της κυβέρνησης στον χώρο του πανεπιστημίου;
Φαίνεται ξεκάθαρα από τη στάση της νεολαίας ΠΑΣΟΚ ότι είναι ουσιαστικά φερέφωνα της λογικής του «αναγκαίου κακού».
….. Λογική που ακολουθεί η κυβέρνηση με το να αδειάζει τα τέσσερα πακέτα του μνημονίου ως τη «μόνη λύση για το καλό της χώρας». Ταυτόχρονα τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ παρουσιάζουν το χρέος ως ευθύνη μας και άρα υποχρέωσή μας να το «εξαφανίσουμε»,υπομένοντας τον εργασιακό μεσαίωνα, συναινώντας στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Και ενώ εμείς χρίζουμε την αποπληρωμή του χρέους ως αυτοσκοπό, υπομένοντας τις συνέπειες της πολιτικής τους, αυτοί εν μία νυκτί αναδιαρθρώνουν όλους τους πυλώνες ενός κατά τα άλλα «κοινωνικού κράτους». Μετά από το ασφαλιστικό, την υγεία, ήρθε και η σειρά της εκπαίδευσης με το εθνικό πλαίσιο προσόντων και το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου που προωθεί τη μετατροπή της παιδείας και των πανεπιστημίων σε μηχανές παραγωγής κέρδους προς όφελος του κεφαλαίου και που θα χορηγούν πτυχία διαβατήρια στην ανεργία.
Ψήφος, λοιπόν, στην ΠΑΣΠ σημαίνει στήριξη της πιο βάρβαρης πολιτικής μετά την Χούντα. Είναι ψήφος που θα χρησιμοποιηθεί την επομένη των εκλογών με την άνοδο της ΠΑΣΠ σαν απόδειξη ότι οι φοιτητές στηρίζουν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Και ενώ εμείς χρίζουμε την αποπληρωμή του χρέους ως αυτοσκοπό, υπομένοντας τις συνέπειες της πολιτικής τους, αυτοί εν μία νυκτί αναδιαρθρώνουν όλους τους πυλώνες ενός κατά τα άλλα «κοινωνικού κράτους». Μετά από το ασφαλιστικό, την υγεία, ήρθε και η σειρά της εκπαίδευσης με το εθνικό πλαίσιο προσόντων και το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου που προωθεί τη μετατροπή της παιδείας και των πανεπιστημίων σε μηχανές παραγωγής κέρδους προς όφελος του κεφαλαίου και που θα χορηγούν πτυχία διαβατήρια στην ανεργία.
Ψήφος, λοιπόν, στην ΠΑΣΠ σημαίνει στήριξη της πιο βάρβαρης πολιτικής μετά την Χούντα. Είναι ψήφος που θα χρησιμοποιηθεί την επομένη των εκλογών με την άνοδο της ΠΑΣΠ σαν απόδειξη ότι οι φοιτητές στηρίζουν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ.
Ψήφος στη ΔΑΠ = Ψήφος στην ΝΔ – στο ιδιωτικό πανεπιστήμιο και τον ατομικό δρόμο
Αλήθεια? Ψήφος στα μπουζούκια και στο Bansko; Ή στον επίσημο εκφραστή της ΝΔ; Έχεις ανοίξει το μπλε βιβλιαράκι της « Παιδείας 2020»; Φέτος, αν δεν το ξέρετε ήδη, η ΔΑΠ έκανε ένα βήμα παραπέρα (και είναι περήφανοι γι’ αυτό). Κατέθεσε μια αποτρόπαια αντιδραστική πρόταση παιδείας που έχει ως πυρήνα την ιδιωτικοποίηση ( αν κάνει κανείς τον παραλληλισμό με την πρόταση της Διαμαντοπούλου θα δει τη λέξη επιχειρηματικότητα στη θέση της).
Η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ κατάφερε να πάρει αυτό το νομοσχέδιο και να του δώσει ένα ακόμα πιο αντιδραστικό χαρακτήρα. Προτείνει αναθεώρηση (πάλι) του Άρθρου 16, μη κρατικά πανεπιστήμια, κατάργηση του ασύλου με «ιδιωτική φρουρά φύλαξης»!!! Έχει το θράσος να παραδέχεται ότι θέλει να συνδέσει την εκπαίδευση με την αγορά εργασίας να χρησιμοποιήσει την έρευνα ως μέσο προσέλκυσης ιδιωτικής χρηματοδότησης. Ζητάει την ένταξη προγραμμάτων επιμόρφωσης στελεχών επιχειρήσεων και προωθεί ανοιχτά την σύναψη συμβάσεων με ιδιώτες. Αντικαθιστά τα δωρεάν συγγράμματα με e-books. Υποστηρίζει ότι «αλλάζει νοοτροπία». Νοοτροπία που στη σχολή μας σημαίνει ροές, «επιχειρηματικότητα», πτυχίο – δωρεάν διαβατήριο για τις εξετάσεις.Αυτά είναι λίγα μόνο από τα στοιχεία που διαμορφώνουν το «νέο πανεπιστήμιο» της ΔΑΠ- ΝΔΦΚ, το πανεπιστήμιο που προετοιμάζει και το ίδιο το υπουργείο Παιδείας, ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς, πλήρως εναρμονισμένο με τις επιταγές της ΕΕ και τις συμφωνίες της(βλ.Μπολόνια).…
Όλα αυτά εντάσσονται στην γενικότερη πολιτική της ΝΔ που στο μόνο που διαφέρει από το ΠΑΣΟΚ, τελικά, είναι στο ότι θα προτιμούσε τις μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα σκληρότερα! Πολιτική που συναινεί πλήρως στο τσάκισμα των εργατικών κατακτήσεων, στις μειώσεις των μισθών και την ανεργία, που είναι για την καθεστωτική παράταξη αναγκαίες συνθήκες ώστε να ξεπεραστεί η κρίση.…
Ωστόσο, το μόνο δικό μας χρέος είναι να τους απομονώσουμε καταδικάζοντας με αυτό την πολιτική που ακολουθεί στέλνοντας μήνυμα ανυπακοής, ρήξης και ανατροπής σε ολόκληρη την κοινωνία.
Αποχή + άκυρο + λευκό = συναίνεση κι υποταγή
Αποχή για τις καθεστωτικές δυνάμεις σημαίνει είτε αδιαφορία είτε παθητική υποταγή στις επιθυμίες τους (όπως και να χει δηλαδή υπέρ τους) Με το στρουθοκαμηλισμό και την πεποίθηση ότι «εγώ δεν μπορώ να αλλάξω κάτι» ή «βαριέμαι» ή «έξω οι παρατάξεις, όλοι ίδιοι είναι» αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα.
Σημαίνει επιλογή του ατομικού δρόμου σε μια εποχή που απαιτεί συλλογικούς αγώνες, μαζικές κινητοποιήσεις, ένα ενιαίο φοιτητικό κίνημα.
«Δε θα σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί ή κανείς μας..»
Η αποχή είναι επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στη νεολαία. Ίσα- ίσα, στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης των φοιτητών στο πακέτο μέτρων που μας ετοιμάζουν, ενώ τελικά ανακουφίζει ΠΑΣΠ και ΔΑΠ αφού δεν τις καταγγέλλει και δεν τις περιθωριοποιεί όπως πρέπει. Όπως άλλωστε αποδεικνύει η πολιτική του κεφαλαίου κανένα πρόβλημα δεν είχαν με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής, αντίθετα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Αυτό που τους πονά και που φοβούνται είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα!
Ψήφος ΠΚΣ – ΑΡΕΝ =ψήφος στην καθεστωτική αριστερά
Η συγκυρία και η βίαιη επίθεση σε κάθε πτυχή της ζωής μας επιβάλλει όσο ποτέ άλλοτε τη στροφή της κοινωνίας προς την αριστερά. Ποιά αριστερά όμως??? Την αριστερά της διάσπασης, του κοινοβουλευτισμού και του συμβιβασμού? Ή τη σύγχρονη επαναστατική αριστερά των ανυποχώρητων αγώνων και της ανατροπής?..
Η ΠΚΣ και οι δυνάμεις της ΚΝΕ βάθυναν ακόμη περισσότερο τη διασπαστική πολιτική που εδώ και καιρό ακολουθούν τόσο με τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς και στοχοποιεί χαρακτηριστικά τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ σε μία περίοδο που επιβάλλει όσο ποτέ την πολιτική ενότητα και την κοινή δράση των ριζοσπαστικών δυνάμεων.
Αλήθεια? Ψήφος στα μπουζούκια και στο Bansko; Ή στον επίσημο εκφραστή της ΝΔ; Έχεις ανοίξει το μπλε βιβλιαράκι της « Παιδείας 2020»; Φέτος, αν δεν το ξέρετε ήδη, η ΔΑΠ έκανε ένα βήμα παραπέρα (και είναι περήφανοι γι’ αυτό). Κατέθεσε μια αποτρόπαια αντιδραστική πρόταση παιδείας που έχει ως πυρήνα την ιδιωτικοποίηση ( αν κάνει κανείς τον παραλληλισμό με την πρόταση της Διαμαντοπούλου θα δει τη λέξη επιχειρηματικότητα στη θέση της).
Η ΔΑΠ – ΝΔΦΚ κατάφερε να πάρει αυτό το νομοσχέδιο και να του δώσει ένα ακόμα πιο αντιδραστικό χαρακτήρα. Προτείνει αναθεώρηση (πάλι) του Άρθρου 16, μη κρατικά πανεπιστήμια, κατάργηση του ασύλου με «ιδιωτική φρουρά φύλαξης»!!! Έχει το θράσος να παραδέχεται ότι θέλει να συνδέσει την εκπαίδευση με την αγορά εργασίας να χρησιμοποιήσει την έρευνα ως μέσο προσέλκυσης ιδιωτικής χρηματοδότησης. Ζητάει την ένταξη προγραμμάτων επιμόρφωσης στελεχών επιχειρήσεων και προωθεί ανοιχτά την σύναψη συμβάσεων με ιδιώτες. Αντικαθιστά τα δωρεάν συγγράμματα με e-books. Υποστηρίζει ότι «αλλάζει νοοτροπία». Νοοτροπία που στη σχολή μας σημαίνει ροές, «επιχειρηματικότητα», πτυχίο – δωρεάν διαβατήριο για τις εξετάσεις.Αυτά είναι λίγα μόνο από τα στοιχεία που διαμορφώνουν το «νέο πανεπιστήμιο» της ΔΑΠ- ΝΔΦΚ, το πανεπιστήμιο που προετοιμάζει και το ίδιο το υπουργείο Παιδείας, ένα πανεπιστήμιο για λίγους και εκλεκτούς, πλήρως εναρμονισμένο με τις επιταγές της ΕΕ και τις συμφωνίες της(βλ.Μπολόνια).…
Όλα αυτά εντάσσονται στην γενικότερη πολιτική της ΝΔ που στο μόνο που διαφέρει από το ΠΑΣΟΚ, τελικά, είναι στο ότι θα προτιμούσε τις μεταρρυθμίσεις και τα μέτρα σκληρότερα! Πολιτική που συναινεί πλήρως στο τσάκισμα των εργατικών κατακτήσεων, στις μειώσεις των μισθών και την ανεργία, που είναι για την καθεστωτική παράταξη αναγκαίες συνθήκες ώστε να ξεπεραστεί η κρίση.…
Ωστόσο, το μόνο δικό μας χρέος είναι να τους απομονώσουμε καταδικάζοντας με αυτό την πολιτική που ακολουθεί στέλνοντας μήνυμα ανυπακοής, ρήξης και ανατροπής σε ολόκληρη την κοινωνία.
Αποχή + άκυρο + λευκό = συναίνεση κι υποταγή
Αποχή για τις καθεστωτικές δυνάμεις σημαίνει είτε αδιαφορία είτε παθητική υποταγή στις επιθυμίες τους (όπως και να χει δηλαδή υπέρ τους) Με το στρουθοκαμηλισμό και την πεποίθηση ότι «εγώ δεν μπορώ να αλλάξω κάτι» ή «βαριέμαι» ή «έξω οι παρατάξεις, όλοι ίδιοι είναι» αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα.
Σημαίνει επιλογή του ατομικού δρόμου σε μια εποχή που απαιτεί συλλογικούς αγώνες, μαζικές κινητοποιήσεις, ένα ενιαίο φοιτητικό κίνημα.
«Δε θα σωθείς μόνος σου. Ή όλοι μαζί ή κανείς μας..»
Η αποχή είναι επιλογή που σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει τις τάσεις αμφισβήτησης που υπάρχουν στη νεολαία. Ίσα- ίσα, στέλνει μήνυμα αδιαφορίας και συναίνεσης των φοιτητών στο πακέτο μέτρων που μας ετοιμάζουν, ενώ τελικά ανακουφίζει ΠΑΣΠ και ΔΑΠ αφού δεν τις καταγγέλλει και δεν τις περιθωριοποιεί όπως πρέπει. Όπως άλλωστε αποδεικνύει η πολιτική του κεφαλαίου κανένα πρόβλημα δεν είχαν με την αδιαφορία και την απαξίωση γενικά της πολιτικής, αντίθετα εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Αυτό που τους πονά και που φοβούνται είναι η ενεργή παρέμβαση του λαού στα κοινωνικά γεγονότα!
Ψήφος ΠΚΣ – ΑΡΕΝ =ψήφος στην καθεστωτική αριστερά
Η συγκυρία και η βίαιη επίθεση σε κάθε πτυχή της ζωής μας επιβάλλει όσο ποτέ άλλοτε τη στροφή της κοινωνίας προς την αριστερά. Ποιά αριστερά όμως??? Την αριστερά της διάσπασης, του κοινοβουλευτισμού και του συμβιβασμού? Ή τη σύγχρονη επαναστατική αριστερά των ανυποχώρητων αγώνων και της ανατροπής?..
Η ΠΚΣ και οι δυνάμεις της ΚΝΕ βάθυναν ακόμη περισσότερο τη διασπαστική πολιτική που εδώ και καιρό ακολουθούν τόσο με τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς και στοχοποιεί χαρακτηριστικά τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ σε μία περίοδο που επιβάλλει όσο ποτέ την πολιτική ενότητα και την κοινή δράση των ριζοσπαστικών δυνάμεων.
Από την άλλη υπάρχει η ΑΡΕΝ με την οποία σε μια προσπάθεια απόκρουσης της επίθεσης προχωράμε σε κοινά πλαίσια και κοινές δράσεις μέσα στο κίνημα. Ωστόσο, αυτή καθαυτή η γενικότερη πολιτική της ΑΡΕΝ και του ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολιτική που δεν στοχεύει ξεκάθαρα στη ρίζα του προβλήματος. Παρόλες τις εσωτερικές συγκρούσεις ανάμεσα στις διάφορες συνιστώσες, εντοπίζουμε πολιτικές ενσωμάτωσης.Από τη μία καταγγέλλει ανοιχτά την κυβέρνηση και το ΔΝΤ, αλλά από την άλλη αρνείται να αρθρώσει λόγο ενάντια στην ΕΕ, οι κατευθύνσεις της οποίας (Μπολόνια-Λισαβόνα-Μάαστριχτ) θέτουν τις βάσεις για την κατάργηση του δημοσίου χαρακτήρα της παιδείας, τις ιδιωτικοποιήσεις στο δημόσιο τομέα και το σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα. Ταυτόχρονα τάσσονται υπέρ της ανάθεσης καλλιεργώντας στους φοιτητές και τους εργαζόμενους τη λογική να μην παίρνουν τον αγώνα εξ ολοκλήρου στα χέρια τους αλλά να εμπιστεύονται τις εκάστοτε πολιτικές δυνάμεις να το κάνουν γι αυτούς. Σε αυτά τα πλαίσια έρχεται να προστεθεί και η στήριξη της ΕΦΕΕ που αποτελεί επιδίωξη και των υπολοίπων καθεστωτικών παρατάξεων. Παρόμοια στάση εχουν και οι συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζουν τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και συμμετέχουν στην ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ.
Σε αυτό το ζοφερό παρόν που μας ετοιμάζουν, η Ε.Α.Α.Κ.
χρεώνεται να πρεσβεύσει μια πολιτική πρόταση συνολικής
ανατροπής της επίθεσης σε εκπαίδευση-εργασία και
δημοκρατία
Στηρίζοντας το Κ.ΑΡ.Α.ΒΙ. και τις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, στηρίζουμε μια πολιτική κόντρα στην σύγχρονη χούντα που κυβέρνηση – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. προσπαθούν να μας επιβάλλουν για λογαριασμό του κεφαλαίου. Δεν υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία των πεφωτισμένων αντιπροσώπων αλλά τη δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων. Δεν διεκδικούμε να γίνουμε δύναμη ευθύνης που θα διεκδικεί προς όφελος των φοιτητών αλλά αντίθετα, πιστεύουμε πως οι ίδιοι οι φοιτητές, μέσα από τις γενικές τους συνελεύσεις, είναι αυτοί που πρέπει να αποφασίζουν για τα θέματα που τους αφορούν, τόσο εντός όσο κι εκτός των τοίχων της σχολής, και μέσα από αυτές να οργανώνουν και να συντονίζουν τον αγώνα τους.
Στηρίζουμε όχι άλλη μία αριστερά, αλλά μια άλλη αριστερά, η οποία στο επίκεντρο του αγώνα της βάζει την ανάδειξη κινημάτων από τα κάτω, με την ανατρεπτική νεολαία να μάχεται στο πλευρό των εργαζομένων και μακριά από τις γραφειοκρατικές λογικές της Ε.Φ.Ε.Ε. και των Γ.Σ.Ε.Ε. – ΑΔΕΔΥ αντίστοιχα. Σε μια περίοδο όπου το φοιτητικό κίνημα βάλλεται από παντού και το σύνολο του αστικού μπλοκ εξουσίας προσπαθεί με νύχια και με δόντια να το διαλύσει συθέμελα, είναι απαραίτητο η σπουδάζουσα νεολαία να κάνει ξεκάθαρο πως θα τη βρουν απέναντί τους. ………….
Ψήφος στην Ε.Α.Α.Κ. δεν αποτελεί ψήφο διαμαρτυρίας, αλλά κινηματικής προοπτικής κι ελπίδας. Βάζοντας τα συμφέροντά μας και τις ανάγκες μας προμετωπίδα του αγώνα μας, παλεύουμε ενάντια στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα, ενάντια στη διάλυση της Παιδείας και του δημοσίου Πανεπιστημίου, ενάντια στην πολιτική του κεφαλαίου. Είναι ψήφος που θα δίνει κινηματική προοπτική αγώνα διαρκείας, που βλέπει την επόμενη μέρα των εκλογών ως μια νέα αρχή αγώνων. Αποτελεί ενίσχυση των δυνάμεων που θέλουν το αναγκαίο να το κάνουν εφικτό και νικηφόρο στο σήμερα, που βλέπουν στις επαναστάσεις του σήμερα την ελπίδα απέναντι σ’ ένα σύστημα παρακμής και δυστυχίας.
Στις 18 Μάη στηρίζουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου