Η αβάσταχτη ελαφρότητα του …ήταν (δημόσιο πανεπιστήμιο).

Σταθερά πιστοί στις επιταγές του κεφαλαίου, της Ε.Ε. και της συνθήκης της Μπολόνια βαδίζουν οι τωρινοί διαχειριστές του συστήματος. Οι νέες εξαγγελίες για αλλαγές στα Πανεπιστήμια είναι συνέχεια πολλών και άκαρπων προσπαθειών μετατροπής του εκπαιδευτικού συστήματος σε ‘εκπαιδευτική βιομηχανία’ οι οποίες επί σειρά ετών αποκρούονταν απ’ το φοιτητικό κίνημα.

Ο νόμος της αξιολόγησης(2005)-εισάγει ξεκάθαρα τον επιχειρηματικό έλεγχο στις σχολές, εφόσον η λεγόμενη αξιολόγηση θα γίνεται με επιχειρηματικά κριτήρια.Οι πιστωτικές μονάδες και ο ατομικός φάκελος σπουδών(2006)-αποδομούν κάθε έννοια απόκτησης ενιαίου πτυχίου και συλλογικών διεκδικήσεων αφού πλέον ο κάθε φοιτητής και μελλοντικός εργαζόμενος θα αντιπροσωπεύεται από έναν αριθμό.  Ο νόμος πλαίσιο(μαζί με τον εσωτερικό κανονισμό) (2006-2007)-εισάγει όλα τα παραπάνω θεσμοθετημένα και προσαρμοσμένα στο κάθε τμήμα . Τα ΙΔΒΕ(2008)(ινστιτούτα δια βίου εκπαίδευσης)-τα οποία ο εργαζόμενος θα αναγκάζεται να παρακολουθεί για επανακατάρτιση προκειμένου να είναι σε θέση να διατηρήσει μια θέση στην αγορά εργασίας- μαζί με τα ΚΕΣ (2009)(κέντρα ελευθέρων σπουδών) που λειτουργούν με βάση τα παραπάνω κριτήρια, ολοκληρώνουν την αντιδραστική μεταρρύθμιση.

…2010 ΣΕ ΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ ΠΟΥ ΤΟ ΔΝΤ ΚΡΕΜΜΕΤΑΙ ΣΑΝ ΓΚΙΛΟΤΙΝΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΜΑΣ…

 Οι ‘κυρίαρχοι’ παίζουν όλα τους τα λεφτά στην μετάδοση ενός κλίματος τρόμου το οποίο ευνοεί την κοινωνική εσωστρέφεια..τον φόβο και λειτουργεί καταλυτικά στο  να περάσουν χωρίς αντιρρήσεις μεταρρυθμίσεις που χτυπούν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα! Αντίστοιχο παράδειγμα είχαμε στην εργασία, με μέτρα που έφτασαν στο σημείο να νομιμοποιήσουν την ανήλικη εργασία, να χτυπήσουν την ασφάλιση, τα κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα(8 ωρο, άδειες, λήψη μέτρων ασφαλείας για τους εργαζόμενους)…και προσχωρούν ακόμη παραπέρα με στόχο να αναδιατάξουν συνολικά την εκπαίδευση στη χώρα μας. Όπως λένε θέλουν να τελειώνουν με το πανεπιστήμιο που είχε στοιχειώδη δικαιώματα για τους φοιτητές, στοιχειώδη δημοκρατία στον τρόπο λειτουργίας του. Θέλουν να φέρουν την Μπολόνια και το ΔΝΤ μέσα στα πανεπιστήμια και να απαξιώσουν την γνώση και την εκπαίδευση όπως έχουν κάνει σε τόσους άλλους τομείς (υγεία, ασφάλιση, εργασία, μεταφορές κ.α.).

…ΕΞΑΓΓΕΛΟΥΝ ‘ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ’ ΓΙΑ ΤΗ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ…

ΠΟΥ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ

M    Κάρτα φοιτητή

που σημαίνει πως η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων θα γίνεται με το κομμάτι, ανάλογα με το πόσους φοιτητές θα προσελκύσουν. Κάθε φοιτητής θα παίρνει μια κάρτα η οποία θα αντιστοιχεί σε όλα τα χρήματα που το κράτος επιθυμεί να δαπανά ανά φοιτητή. Με αυτή την κάρτα οι φοιτητές θα γράφονται  (πράγμα που θα  συνεπάγεται ότι το πανεπιστήμιο θα παίρνει κάποια χρήματα από την κάρτα για να καλύψει τα έξοδα φοίτησης) και μέσω αυτή θα κάνουν χρήση όλων των κοινωνικών παροχών για τους φοιτητές. Με αυτό τον τρόπο το κράτος δεν χρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια, αλλά δίνει ένα «πρίμ» ανάλογα με τα πόσους φοιτητές το κάθε πανεπιστήμιο έχει.Αυτό το στοιχείο θα οδηγήσει τα ιδρύματα να βλέπουν τους φοιτητές σαν πελάτες ενώ παράλληλα ανοίγεται ο δρόμος για την άρση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Πολύ σύντομα θα μας πουν να πληρώσουμε κάτι για κάρτα, λίγο αργότερα δίδακτρα…

M    Αλλαγές στο πλαίσιο διοίκησης

Επιθυμούν να ανατρέψουν πλήρως το μοντέλο διοίκησης των πανεπιστημίων που έλεγε ότι οι αποφάσεις μέσα στις σχολές θα τις παίρνουν τα  συλλογικά όργανα με τη συμμετοχή καθηγητών, φοιτητών και εργαζομένων. Τώρα η διοίκηση περνάει σε μεγάλο μέρος της σε μάνατζερ, στελέχη της αγοράς, διορισμένους “golden boys” και επιχειρηματίες. Όλοι αυτοί θα αποφασίζουν πως το πανεπιστήμιο θα συμβαδίζει καλύτερα με τους νόμους τις αγοράς, πως θα λειτουργεί και το ίδιο σαν επιχείρηση και πως θα καταφέρνει να ικανοποιεί τα συμφέροντα  των πολυεθνικών. Αυτό σημαίνει ένα πανεπιστήμιο που δεν θα το ενδιαφέρει να ικανοποιεί τις ανάγκες των φοιτητών, που θα είναι μακριά από την φωνή του κινήματος και τα προβλήματα των περισσοτέρων από εμάς.

M   Οικονομική αυτοτέλεια των ιδρυμάτων

Με τον όρο εννοούνε την δραματική μείωση της χρηματοδότησης και την στροφή των ΑΕΙ στην αγορά για την ανεύρεση πόρων. Αυτό σημαίνει πως τα ιδρύματα θα βγαίνουν «παγανιά» να βρουν τα ίδια χρήματα για την επιβίωσή τους. Αυτό σημαίνει πανεπιστήμια που θα πουλάν την έρευνα, που θα αναζητούν χορηγούς και θα κάνουν business.Αυτό δεν είναι καθόλου αθώο και λογικό. Κάθε ιδιώτης που θα βάλει χρήματα θα έχει προφανώς και απαιτήσεις για το τι μαθήματα θα διδαχθούν, ποίες σχολές θα ανοίξουν και ποίες θα κλείσουν, τι έρευνα θα γίνει, πόσα χρήματα θα φύγουν για φοιτητική μέριμνα και θα εκβιάζει να γίνει το δικό του.

Αποκορύφωμα αυτής της λογικής και η πρόταση για ίδρυση καθηγητικών θέσεων με χορηγία ιδιωτών, όπου για πρώτη φορά η ύπαρξη μιας θέσης ΔΕΠ θα εξαρτάται από τις ορέξεις του ιδιώτη χορηγού. Θα έχουμε για παράδειγμα έδρα φαρμακευτικής της Μπάγιερ και εργαστήριο χημείας με την ονομασία MOTOR OIL.        

M   Καλλικράτης στα πανεπιστήμια

Ο οποίος θα έρθει να κλείσει τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ έτσι τους φοιτητές και τους αποφοίτους τους στην αβεβαιότητα. Ο χωροταξία των ιδρυμάτων θα αλλάξει ώστε να προσαρμοστεί στις ανάγκες των ανά τόπους οικονομιών. Η Υπουργός εδώ μίλησε για παραπλήσια λειτουργία με τα επιχειρηματικά πάρκα που υπάρχουν στην Αμερική. Τα λεγόμενα “clusters” που αποτελούν ομοειδή επιχειρηματικά σύνολα που αλληλοεξαρτώνται από τα πανεπιστήμια. Eτσι φαίνεται λοιπόν ότι σκοπός τους είναι να κλείνει κάθε μονάδα που δεν μπορεί να συνδεθεί άμεσα με την τοπική οικονομία καταδικάζοντας έτσι τους φοιτητές σε μονόπλευρη και απαξιωμένη γνώση που έχει εφαρμογή σε ελάχιστους παραγωγικούς κλάδους…

M    Απαξίωση των πτυχίων και εξατομίκευση των σπουδών

Διαλύεται η έννοια του πτυχίου που σου παρείχε γνώσεις σε ένα γνωστικό αντικείμενο και κάποια ενιαία δικαιώματα στην εργασία για την επόμενη μέρα. Το πτυχίο γίνεται ένας ατομικός φάκελος σπουδών που θα περιλαμβάνει «γνώσεις δεξιότητες και ικανότητες» τις οποίες θα παίρνεις σε όλο το εργάσιμο βίο σου και θα δημιουργείς έτσι έναν προσωπικό και μοναδικό σύνολο προσόντων που θα στερεί από τον εργαζόμενο κάθε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Παράλληλα με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων ο απόφοιτος ουσιαστικά χάνεται σε ένα λαβύρινθο πιστοποιήσεων και εξετάσεων που όμως δεν εξασφαλίζει κανένα δικαίωμα σε σταθερή δουλειά με αποδοχές αντίστοιχες της γνωστικής του επάρκειας.

M   Αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής-προπαρασκευαστικά έτη.

Αλλαγή η οποία δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα από τον βαθιά ταξικό και αλλοτριωτικό χαρακτήρα των εισαγωγικών εξετάσεων αλλά θα βάλει ένα ακόμα χρόνο εντατικού χωρίς ουσία διαβάσματος, φροντιστηρίων και άγχους μέσα στα πανεπιστήμια αυτή την φορά ενώ θα προλειάνει και το έδαφος για το σπάσιμό των σπουδών σε 3+2 έτη.

M   Αξιολόγηση

Όλα τα παραπάνω θα επιστεγαστούν με τον θεσμό της αξιολόγησης ο οποίος θα γίνει ο εκβιαστικός τρόπος για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα. Με την αξιολόγηση (που θα είναι υποχρεωτική με ποινή παύσης κάθε χρηματοδότησης) θα κατατάσσονται τα πανεπιστήμια  βάσει του συγχρονισμού τους με τις ορέξεις των επιχειρηματιών (και του ΔΝΤ φυσικά στη χώρα μας) και θα υποβάλλονται κυρώσεις σε αυτά που δεν υπακούουν.

…ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΣΤΟΧΟΥΣ …

·    Να αναιρέσουν κάθε δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας.

 Η εκπαίδευση στο μνημόνιο επανορίζεται: από δημόσια παρεχόμενο αγαθό μετατρέπεται σε εμπόρευμα, και μάλιστα πολύ ακριβό. Η ιδιωτική εκπαίδευση γίνεται καθεστώς και το δημόσιο πανεπιστήμιο λειτουργεί σαν ιδιωτικό ή και χάνει πλήρως το δημόσιο χαρακτήρα του. Οι παροχές στους φοιτητές κόβονται(εστίες, εστιατόρια, πάσο, συγγράμματα ) και από τον βαθύ ταξικό χαρακτήρα των μέτρων και την οξύτητα της κατάστασης στην κοινωνία να απομακρύνουν μεγάλα κομμάτια της νεολαίας από την πανεπιστημιακή μόρφωση. 

·     Να εντείνουν την επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου.

 Στο πανεπιστήμιο την εποχή της κρίσης και του μνημονίου, την εποχή των μάνατζερ και της ιδιωτικής εκπαίδευσης ο επιχειρηματικός χαρακτήρας γίνεται πιο βαθύς παρά ποτέ. Δεν υπάρχει πλέον χώρος μέσα στα ιδρύματα για έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες, για αμφισβήτηση στην γνώση, για πολιτική δράση. Η μέγιστη προτεραιότητα θα είναι οι ισολογισμοί, οι επενδύσεις, τα πάρε δώσε με την αγορά και τους μάνατζερ. Οι φοιτητές θα είναι πελάτες χωρίς καθόλου ελεύθερο χρόνο και στεγνά ειδικευμένοι σε κάποια θραύσματα δεξιοτήτων.

·    Να αλλάξουν το χαρακτήρα των σπουδών.

 Τις κάνουν πιο εντατικοποιημένες με προαπαιτούμενα-αλυσίδες, με ένα πρώτο έτος γεμάτο ανταγωνισμό. Όλα αυτά βέβαια την στιγμή που οι περισσότεροι φοιτητές θα αναγκαστούν να εργάζονται παράλληλα.  να αποθαρρύνει τη νεολαία από τη συνέχιση των σπουδών. Δεν τους φτάνει η κατάργηση των δωρεάν παροχών, και τα ταξικά τείχη που δημιουργούν με τους κύκλους. Θέλουν να συμπιέσουν τα όρια σπουδών και να νομιμοποιήσουν τις διαγραφές φοιτητών. Θέλουν λένε να καταργήσουν τις εξεταστικές, και επιχειρούν να μετατρέψουν σε εξεταστική όλο το εξάμηνο. Υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, καθημερινά απουσιολόγια και μετρήσεις της απόδοσης των φοιτητών…    

  

Το φοιτητικό κίνημα, οι φοιτητές και σπουδαστές σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ πρέπει να σημάνουμε συναγερμό μέσα από τις συνελεύσεις μας. Πρέπει να ανοίξουμε  αγωνιστικό διάλογο με την κοινωνία, να έρθουμε  κοντά στους αγωνιζόμενους κλάδους, στις απεργίες, στα κινήματα των εργαζομένων. Όπως στις προηγούμενες προσπάθειες επίθεσης στις ζωές μας, υψώνουμε τις φωνές μας όχι για να πούμε απλά ένα ‘ΟΧΙ’ ενάντια στο χειρότερο που έρχεται αλλά θέτοντας κριτήρια και απαιτώντας γνώση κι όχι κατάρτιση-ειδίκευση. Ελεύθερο χρόνο να προσεγγίσουμε την γνώση κι όχι επιβολή- πειθάρχηση. Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με κατοχυρωμένα εργασιακά κι επαγγελματικά δικαιώματα κι όχι ένα ατομικό αριθμακι…

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΖΩΗ  ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Κ.ΑΡ.Α.ΒΙ. – Ε.Α.Α.Κ.