Ημερομηνία: 18/5/2011

Τόπος: Χημείο
Ώρα: μέχρι τις 7 το απόγευμα (να μην ξεχάσω το τρίπτυχο)
Και μετα…τι???

     Μια φορά κι έναν καιρό (όχι και τόσο πριν) ήσουν στο λύκειο και μια φορά το χρόνο γούσταρες τη ζωή σου γιατί θα έχανες μάθημα μιας κι είχαν φτάσει.. οι ΕΚΛΟΓΕΣ! Πήγαινες κι εσύ, αν δεν ανήκες στους γαμάτους του σχολείου, να «σταυρώσεις» τον πιο γαμάτο κατά τη γνώμη σου. Αυτόν που θα έκανε τα καλύτερα πάρτυ και θα σε πήγαινε την καλύτερη 5ήμερη. Το παραμύθι αυτό όμως αγαπητέ συνάδελφε τελείωσε. Το σχολείο ανήκει στο παρελθόν σου και το ελληνικό πανεπιστήμιο στο παρόν σου. Όπως και τότε έτσι και τώρα θα «χάσεις» μια μέρα μαθήματος γιατί και πάλι, έφτασαν.. οι ΕΚΛΟΓΕΣ! Είναι όμως της ίδιας λογικής, και αν όχι ποιες είναι οι διαφορές τους;

     Η αλήθεια είναι πως και πάλι σε καλούν να ψηφίσεις 7 πεφωτισμένους («γαμάτους») τύπους οι οποίοι θα σε εκπροσωπούν στα όργανα συνδιοίκησης. Όργανα συνδιοίκησης; Τι είναι αυτό; Αρχικά, είναι το διοικητικό συμβούλιο (δ.σ.) όπου οι 7 «γαμάτοι» αποφασίζουν για σένα χωρίς εσένα για θέματα που όσο κι αν προσπαθούν να σου αποκρύψουν ή να σε πείσουν πως δε σε απασχολούν, σε απασχολούν και μάλιστα άμεσα. Ακόμα, αυτοί οι γαμάτοι τύποι είναι αυτοί που έχουν το «δικαίωμα» να βρίσκονται στις γενικές συνελεύσεις τμήματος (συνελεύσεις όπου μαζεύονται όλοι οι καθηγητές και αποφασίζουν από το σε ποιο εργαστήριο θα δώσουν λεφτά και σε ποιο θα χρειαστείς κανά 50ευρο αν θες να το παρακολουθήσεις μέχρι το τι θα λέει το πτυχίο σου..). Αντίστοιχα, οι γαμάτοι μας, μας «εκπροσωπούν» και στη Σύγκλητο, στο Πανσπουδαστικό συνέδριο κ.α.

    Απ’ την αρχή του έτους λοιπόν, όλοι οι «γαμάτοι» έχουν μαζευτεί σε κάτι που λέγεται ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Τα πάρτυ έμειναν πάρτυ και η 5ήμερη έγινε σημειώσεις. Μα! Ξεχάσαμε! BANSKO και… MYKONOS!!! Νιώθεις κι εσύ λοιπόν πως μιας και το μόνο που σου ζητάνε είναι η ψήφος σου, πρέπει να τους στηρίξεις.

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο αθώα. Την επόμενη των εκλογών οι πολιτικοί θα μεταφράσουν τα αποτελέσματα ως συναίνεση του φοιτητόκοσμου στη συνολική πολιτική τους. Δηλαδή η Ν.Δ. θα ερμηνεύσει τα ποσοστά της ΔΑΠ ως αποδοχή και στήριξη της κατάργησης της δωρεάν παιδείας, ενώ το ΠΑΣΟΚ θα πει ότι οι φοιτητές συμφωνούν με το νομοσχέδιο έκτρωμα.

     Όπως καταλαβαίνεις κάθε παράταξη κρύβει από πίσω της κάτι μεγαλύτερο. Κάτι μεγαλύτερο από το μικροπεριβάλλον του βιολογικού και του κάθε μεμονωμένου φοιτητικού συλλόγου. Κάτι που έχει αντίκτυπο σε ένα ευρύτερο φάσμα και που αφορά άμεσα τη ζωή σου γιατί καθρεφτίζεται στο σύνολο της κοινωνίας μας. Σε χρησιμοποιούν σα δόλωμα για να πάνε την άλλη μέρα στα κομματικά τους γραφεία και να δείξουν πως έβγαλαν σε πέρας το δύσκολο έργο που τους έχει ανατεθεί. Να αποπροσανατολίζουν δηλαδή τη σπουδάζουσα νεολαία και να «διασφαλίζουν» την  αδράνεια της απέναντι σε οποιοδήποτε μέτρο κι αν θελήσουν να περάσουν. Έτσι, αυτοί που βλέπεις τώρα, σε κάποια χρόνια θα πάρουν τη θέση τους στα παραθυράκια της τηλεόρασης, θα χρησιμοποιούν το «θα» για να σου υπόσχονται πράγματα «για το καλό σου», αλλά όχι ανιδιοτελώς όπως έχεις ήδη καταλάβει.

     Και σκέφτεσαι, τι μπορώ να κάνω εγώ; Η αποχή ή το λευκό δεν είναι απάντηση γιατί η αδιαφορία δεν είναι λύση. Η ψήφος (καλώς ή κακώς) είναι ένα από τα λίγα μέσα που σου έχει απομείνει να εκφράσεις την γνώμη σου για όσα συμβαίνουν γύρω σου (αν έχεις καταφέρει να προλάβεις στο δρόμο απ’ το ένα εργαστήριο στο άλλο να σκεφτείς..) κι είναι κεκτημένο με πολλούς αγώνες. Γι’ αυτό και πρέπει να βασίζεται στο περιεχόμενο της κάθε παράταξης – σχήματος. Κάτι που δεν θα πρέπει να είναι στατικό αλλά να διαμορφώνεται από τις ανάγκες της κοινωνίας και των ατόμων που την απαρτίζουν (κάτι που ΠΑΣΠ – ΔΑΠ – ΚΚΕ – ΣΥΝ φαίνεται να ξεχνούν) Δηλαδή, τι καλά που θα ήταν να μην χρειάζεται να βασίζεσαι σε αυτούς τους 7. Να μπορείς να αποφασίζεις με τη δική σου κρίση, άμεσα για το κάθε θέμα, από το πρόγραμμα σπουδών έως την οικονομική διαχείριση του τμήματος. Όλα αυτά είναι εφικτά στο πλαίσιο συλλογικοτήτων, και σε καμία περίπτωση ατόμων. Οι γενικές συνελεύσεις είναι το υπόστρωμα στο οποίο μπορούν να ζυμωθούν ιδέες κι αντιλήψεις του φοιτητικού συλλόγου και τελικά να παρθούν αποφάσεις άμεσα και δημοκρατικά, συλλογικά, από τα x άτομα του συλλόγου και όχι να πετάμε τη μπάλα σε 7 άτομα.

Στα πλαίσια αυτής της λογικής δρα το Κ.ΑΡ.Α.ΒΙ. Ζητάμε ως το μόνο αποφασιστικό κι εκτελεστικό όργανο, εκείνο της γενικής συνέλευσης. Στη μάχη των εκλογών λοιπόν, εμείς ριχνόμαστε όχι για να μας «σταυρώσετε» σαν «γαμάτους» αλλά από τη μία για να δείξουμε και μέσω της δικής τους «δημοκρατίας» πως είμαστε απέναντί τους και δεν είμαστε διατεθειμένοι να τους αφήσουμε να παίζουν τα πολιτικά τους παιχνίδια στην πλάτη μας και από την άλλη για να προωθήσουμε την αποδόμηση της λογικής της ανάθεσης. Ας τους δείξουμε λοιπόν πως ο μόνος δρόμος είναι αυτός της αμφισβήτησης για τον κόσμο που μας επιβάλλουν. Διεκδικώντας, με συλλογικούς αγώνες και με τη συνειδητοποίηση για ένα ενισχυμένο φοιτητικό κίνημα!

Κ.ΑΡ.Α.ΒΙ. – Ε.Α.Α.Κ.