“Θα είμαι εκεί”

Αγαπητή ΔΑΠ,
περάσαμε πολλούς μήνες με διασκεδαστικές εξόδους, εκδρομές, συνέδρια, σημειώσεις κ.ο.κ. Τα ραντεβού ήταν πολλά και όλα έδειχναν αμέριμνα! Ωστόσο το ίδιο ακριβώς διάστημα συνέβησαν και άλλα πολλά, που ποτέ δε συζητήσαμε μαζί και μόνο διασκεδαστικά δεν ήταν.
    Έχουμε φτάσει αισίως στο μνημόνιο Νο 4! Κλείνουμε ένα χρόνο από την ένταξη της Ελλάδας στο ΔΝΤ. Οι απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δίνουν και παίρνουν, οι μισθοί ολοένα και μειώνονται, τα σχολεία κλείνουν το ένα μετά το άλλο, νοσοκομεία συρρικνώνονται ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (με όλη τη στήριξη της ΝΔ προφανώς), ακολουθώντας πιστά τις επιταγές της ΕΕ και τοθ ΔΝΤ, χαρίζει αμέτρητα δις ευρώ στις τράπεζες προκειμένου να σώσει το κεφάλαιο, ληστεύοντας το λαό με τον πιο χυδαίο τρόπο. Ταυτόχρονα τα ΜΜΕ, ως άριστα όργανα της κυβέρνησης, σπέρνουν το τελευταίο διάστημα κύμα τρομοκρατίας, επιβάλλοντας στη συνείδηση των εργαζομένων την ανάγκη να κάνουν θυσίες για να σωθεί η χώρα. Τα σενάρια για αναδιάρθρωση και επιμήκυνση του χρέους αποτελούν καθημερινή κουβέντα στις φυλλάδες και τα ΜΜΕ την ώρα που η χρεωκοπία του έθνους των εργαζομένων είναι ήδη πραγματικότητα.
   Το επόμενο ραντεβού κλείνεται για της 18 Μαΐου. Μόνο που αυτή τη φορά το hangover θα είναι πολύ χειρότερο. Είναι ένα ραντεβού για να στηρίξεις:

®    Ένα όχι δωρεάν πανεπιστήμιο. Πανεπιστήμιο που θα σου παρέχει ελάχιστα χρήματα, για να επιλέξεις αν θα τα διαθέσεις σε σίτιση, στέγαση ή συγγράμματα, και στο οποίο θα δουλεύεις για να “ξεπληρώσεις” τις σπουδές σου. (Αν όχι, υπάρχουν και τα δίδακτρα!)

®    Ένα πανεπιστήμιο όχι δημόσιο, με την κρατική χρηματοδότηση να είναι μειωμένη στο ελάχιστο και που θα αναζητά πόρους από ιδιωτικές πηγές. Χρήματα που θα παίρνει το πανεπιστήμιο με αντάλλαγμα να βγάλει την “επιθυμητή” από τον ιδιώτη έρευνα, που στόχο θα έχει μόνο την παραγωγή κέρδους για τον ίδιο.
Παράλληλα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με τους ελάχιστους εργαζομένους – αφού άλλωστε υπάρχουν και προπτυχιακοί, μεταπτυχιακοί που μπορούν να τους αντικαταστήσουν και μάλιστα…στο τζάμπα!

Ένα πανεπιστήμιο που θα δίνει τη δυνατότητα στον εκάστοτε χρηματοδότη να ελέγχει απόλυτα το πρόγραμμα σπουδών.

Αλλά για να μην γίνεται και μπάχαλο με τόσα συμφέροντα να παίζονται, θα υπάρχει και ο manager (“οικονομικός υπεύθυνος”) για να βρίσκει και να μοιράζει τα λεφτά.

®    Την κατάργηση του ασύλου, κεκτημένο μέσα από πολλούς αγώνες, το οποίο ουσιαστικά αναγνωρίζουν ως εστία αντίστασης μέσα από την οποία η πληττόμενη πλειοψηφία αποφασίζει και υλοποιεί τις αποφάσεις της. Την κατάργηση τελικά οποιονδήποτε συλλογικών διαδικασιών στους χώρους του πανεπιστημίου και την υπονόμευση των Γενικών Συνελεύσεων.

   Εν τέλει ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο στη λογική της ανταγωνιστικότητας, της παραγωγής κέρδους και εργαζομένων έτοιμων να βιώσουν τις σκληρότερες συνθήκες εκμετάλλευσης που απαιτεί το κεφάλαιο. Εργαζομένων που θα μπορούν πολύ πιο δύσκολα να διεκδικήσουν μια ανθρώπινη ζωή.

   Αν είσαι εκεί για όλα τα παραπάνω, θα είσαι εκεί για να στηρίξεις την πολιτική της ΝΔ που στο μόνο που “διαφέρει” στην πραγματικότητα από αυτή του ΠΑΣΟΚ είναι στο ότι ίσως και να προτιμούσε τα “μέτρα” του μνημονίου να είναι ακόμα σκληρότερα. Θα είσαι λοιπόν εκεί όχι για να ψηφίσεις το φίλο σου που είναι στο

ψηφοδέλτιο, όχι το τρελό “παρεόνι” που κανονίζει ωραίες εκδρομές, μπασκετάκια και χαρίζει “αφιλοκερδώς” σημειώσεις. Αλλά αν είναι εκεί για τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, θα είσαι για να δηλώσεις σε τραπεζίτες, μεγαλοεπιχειρηματίες και όλους τους εκφραστές αυτών, πως είσια διαθέσιμος να υποθηκέυσεις το παρόν και το μέλλον σου για να συνεχίσουν αυτοί να κερδίζουν.

   Κόντρα σε όλα αυτά, θα είμαστε εκεί για να δηλώσουμε πως δε θα πάμε ούτε βήμα πίσω απ’ τις ανάγκες μας.
   Θα είμαστε εκεί για να δηλώσουμε πως θα ανατρέψουμε την πολιτική τους, παλεύοντας για μια παιδεία που θα εξυπηρετεί της κοινωνίας και όχι της αγοράς.
   Για μια ανθρώπινη ζωή, στην τελική, για μια κοινωνία που δεν θα στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Κ.ΑΡ.Α.ΒΙ. – Ε.Α.Α.Κ.
ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ