Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

  ΕΘΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ- ΑΙΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ
Τα τελευταία χρόνια οι φοιτητές έχουν βρεθεί μπροστά σε ένα σωρό μεταρρυθμίσεων που έρχονται να αλλάξουν και να καθορίσουν τον τρόπο με τον οποίο σπουδάζουν αλλά και  θα εργαστούν. Το τελευταίο πόνημα της Ε.Ε. και του υπουργείου ακούει στο όνομα «Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων» (Ε.Π.Π) και έχει πολλά να φέρει σε όλους μας ως μελλοντικούς εργαζόμενους. Είναι στα πλαίσια όλης της λογικής της αναδιάρθρωσης και έρχεται σαν κορύφωση της διαδικασίας της Μπολόνια για να παίξει το ρόλο του συνδετικού κρίκου, ενοποιώντας όλες τις επιχειρούμενες αλλαγές στην εκπαίδευση (Αξιολόγηση, αναγνώριση ΚΕΣ, πιστωτικές μονάδες ) . Συνδέεται με την οδηγία Μπολκενσταιν και συμβάλλει στη δημιουργία του νέου μοντέλου εργαζομένου : ελαστικός και αναλώσιμος, χωρίς δικαιώματα, πειθαρχημένος, στο κυνήγι της επανακατάρτισης.  Είναι, τέλος, πλήρως  εναρμονισμένο με τη λογική της Δια Βίου εκπαίδευσης. Οι εργαζόμενοι καλούνται να συλλέγουν τίτλους καταρτίσεων σε όλη τους τη ζωή, στην προσπάθεια τους να διασφαλίσουν μια θέση και ένα δικαίωμα στην εργασία.
  Το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων διαρθρώνεται σε οχτώ επίπεδα. Το πρώτο περιλαμβάνει τους αποφοίτους γυμνασίου, το δεύτερο αποφοίτους τεχνικών και επαγγελματικών λυκείων (ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ) και το τρίτο αυτούς του Ενιαίου Λυκείου. Στις επόμενες πέντε βαθμίδες κατατάσσονται κατά σειρά οι απόφοιτοι ΚΕΣ, απόφοιτοι ΤΕΙ , απόφοιτοι ΑΕΙ , κάτοχοι Master, και κάτοχοι διδακτορικού. Στόχος του ΕΠΠ είναι η καθιέρωση κοινών κριτηρίων αξιολόγησης του εργαζομένου σε κάθε χώρα στα πλαίσια της Ευρώπης και του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων.
  Βασική κατεύθυνση του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων είναι η μετατροπή της γνώσης σε κατάρτιση. Τα κριτήρια για την ένταξη των αποφοίτων στο εκάστοτε επίπεδο είναι τρία : οι γνώσεις (π.χ. πτυχίο), οι δεξιότητες (π.χ. σεμινάρια ) και οι ικανότητες (π.χ. γνώση ξένης γλώσσας) . Μ’ αυτόν τον τρόπο διασπάται η συνολική εποπτεία του εργαζομένου πάνω στο γνωστικό του αντικείμενο σε θρυμματισμένες καταρτίσεις-υποσύνολα του γνωστικού αντικειμένου που θα καθορίζονται από τις ανάγκες τις αγοράς. Έτσι, η γνώση ποσοτικοποιείται, τυποποιείται και αποχωρίζεται από τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες της νεολαίας.
  Παράλληλα, το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων αποτελεί το νέο «παραθυράκι εισόδου» της ιδιωτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, καθώς ανοίγει το δρόμο για την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 –για την αναγνώριση των ΚΕΣ. Συγκεκριμένα, η ένταξη των κολλεγίων στις βαθμίδες του ΕΠΠ αυτόματα αναγνωρίζει και νομιμοποιεί τη λειτουργία τους.
  Το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων έρχεται να πλήξει κάθε δικαίωμα διεκδίκησης συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Κάθε απόφοιτος θα πρέπει να διαπραγματεύεται και να παλεύει μόνος του για τα εργασιακά του δικαιώματα μέσα από τις επιμέρους πιστοποιήσεις που θα πρέπει να αποκτήσει. Αποτέλεσμα, απόφοιτοι πολλών ταχυτήτων και χρήσεων στη διάθεση του κεφαλαίου. Στο νέο αυτό καθεστώς εκμετάλλευσης, δεν υπάρχει χώρος για συλλογικές διαπραγματεύσεις και διεκδικήσεις.
  Από την άλλη, μέχρι σήμερα, το πτυχίο αποτελούσε –τυπικά τουλάχιστον- την προϋπόθεση για την ένταξη των αποφοίτων στην εργασία. Με την καθιέρωση του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων ,ωστόσο, το πτυχίο απαξιώνεται. Η ένταξη των αποφοίτων στις βαθμίδες του ΕΠΠ γίνεται με βάση το τρίπτυχο « γνώση- ικανότητα- δεξιότητα» οδηγώντας αυτόματα στην αποσύνδεση του πτυχίου από τα επαγγελματικά δικαιώματα.
  Τέλος, με την ύπαρξη του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων, οξύνονται οι ταξικοί φραγμοί που εντοπίζονται στο πεδίο της εκπαίδευσης και μεταφέρονται στο πεδίο της εργασίας. Για παράδειγμα , ένας φοιτητής που θα πρέπει να εργάζεται παράλληλα με τη σχολή του θα στερείται σεμιναρίων έναντι κάποιου άλλου που δεν ήταν αναγκασμένος να δουλεύει. Με βάση λοιπόν το ΕΠΠ, ο συγκεκριμένος φοιτητής θα μειονεκτεί στο κομμάτι των δεξιοτήτων και άρα θα είναι λιγότερο ανταγωνιστικός για την αγορά εργασίας.
  Απέναντι στην προώθηση του ατομικού δρόμου και της ακύρωσης οποιασδήποτε συλλογικής διαδικασίας πρέπει να προτάξουμε τους αγώνες που έρχεται να δώσει η γενιά μας. Συνεπώς, εφόσον το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων έρχεται να αλλάξει πλήρως τα πράγματα στην εργασία μεταθέτοντας  το βάρος της διεκδίκησης και διασφάλισης  επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων  από το φοιτητή, στον απόφοιτο και νέο εργαζόμενο,  απαιτείται η συνένωση των επιμέρους αγώνων με ένα πλαίσιο εργατικών αιτημάτων.  Είναι αναγκαίος, λοιπόν, ο ενιαίος αγώνας φοιτητών και αποφοίτων ενός κλάδου σε μια κοινή μάχη  για δουλειά με μόνη προϋπόθεση το πτυχίο, για συλλογικές συμβάσεις εργασίας, μισθούς που να επιτρέπουν να ζούμε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου